Πώς «έσπασε» ο Καμπύλης την «δημαρχοκτόνα» παράδοση της Β. Κυνουρίας

Εκτός των άλλων επιτευγμάτων, ο Γιώργος Καμπύλης κατέχει πλέον και το ρεκόρ του μοναδικού δημάρχου Βόρειας Κυνουρίας από συστάσεως του δήμου (1998) που κατάφερε να εκλεγεί για 2^η συνεχόμενη θητεία.  Δεν γνωρίζουμε αν ασπάζεται την πασίγνωστη ρήση του Μ. Γκάντι «γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο» πάντως από την είσοδο του κιόλας στα δημοτικά πράγματα επέβαλε το δικό του ύφος και ήθος στις δημόσιες τοποθετήσεις του και δεν προσαρμόστηκε σε αυτό που συνηθιζόταν. Πολιτεύεται χωρίς προσωπικές επιθέσεις στους αντιπάλους, κρατά χαμηλούς τόνους, αποφεύγει την πόλωση, απαντά στην κριτική με ευγένεια, επιχειρήματα και δεδομένα και ανά τακτά χρονικά διαστήματα αιτιολογεί δημόσια τις αποφάσεις του, ενημερώνει αναλυτικά για την πορεία των έργων κλπ. Στάση την οποία κράτησε –με μικρές αυξομειώσεις όπως ήταν λογικό- και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Καθόλη τη διάρκεια της τετραετίας συνεργάστηκε ομαλά με κάθε διοικητική και υπηρεσιακή αρχή και δεν φίλτραρε την σχέση του ίδιου ή του δήμου με άλλους οργανισμούς, με κανένα άλλο κριτήριο πέραν των τυπικών και υπηρεσιακών συνθηκών. Κυβέρνηση, περιφέρεια, δημόσιοι οργανισμοί, αναπτυξιακές εταιρείες, κόμματα και οργανώσεις κι όποιος άλλος φορέας εμπλεκόνταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με έργα, συνεργασίες, αδειοδοτήσεις,χρηματοδοτήσεις του δήμου κλπ αξιοποιήθηκαν στο μέγιστο βαθμό υπερ των συμφερόντων του δήμου και οι σχέσεις διατηρήθηκαν άριστες. Βεβαίως είχε και την τύχη της πολιτικής συγκυρίας με το μέρος του, ειδικά σε κυβερνητικό επίπεδο. Όμως, θυμόμαστε από το παρελθόν, ακόμα κι όταν συνέπλεαν δήμος-κυβέρνηση-περιφέρεια πως η καλή συνεργασία δεν ήταν αυτονόητη. Σε αυτό το επίπεδο αξιοποίησε υπερ του δημοτικού έργου και τις προσωπικές του σχέσεις εκτίμησης με κορυφαίους δημόσιους παράγοντες και στο τέλος πιστώθηκε την στήριξή τους.

Εργασιομανής, γνώστης της κρατικής γραφειοκρατίας και με ακαδημαϊκές περγαμηνές στον τομέα της δημόσιας διοίκησης, ο Καμπύλης έσκυψε το κεφάλι επάνω σε χρονίζοντα, ανοιχτά ζητήματα σε όλη την έκταση του δήμου. Έπιασε τα μπλεγμένα κουβάρια τους και άρχισε να τα ξεμπλέκει. Πολλές μόνιμες πληγές προβλημάτων που αποτέλεσαν και εστίες φθοράς για τους παλαιότερους δημάρχους και ανάχωμα στο έργο τους (εκκρεμότητες με Κτηματικές Υπηρεσίες, Πολεοδομίες, Αρχαιολογίες, αιγιαλούς, άλλα χωροταξικά θέματα, πρόστιμα, αδειοδοτήσεις, κωλύματα δημοσίων έργων κλπ) στα υπομονετικά χέρια του Καμπύλη μπαίνουν σε μια σειρά και βήμα βήμα ξεκαθαρίζουν και «φεύγουν από τη μέση», ανοίγοντας τον δρόμο για την εκτέλεση έργων και την καλυτέρευση της ζωής των κατοίκων που απαλλάσσονται και οι ίδιοι από χρόνιες αγκυλώσεις.

Με τον ίδιο ζήλο συνέχισε όποιο έργο βρήκε σε ώριμο ή ακόμα και σε προ-μελετητικό στάδιο από τους προκατόχους του, πιστώνοντάς τους και την πατρότητα του και βέβαια ξεκίνησε ο ίδιος μια σειρά σχεδιασμού, μελετών και εντάξεων έργων αρκετών εκατομμυρίων που τον φέρνουν πλέον στην ευχάριστη θέση, το προσεχές διάστημα να εγκαινιάσει και να κόψει κορδέλες σε πολλά έργα που θα ολοκληρώνονται καθώς και να συνεχίσει τον σχεδιασμό και τις εντάξεις νέων. Μεγάλο μέρος μάλιστα των εργασιών αυτών πραγματοποιήθηκε εν μέσω των αποκλεισμών και των καθυστερήσεων της Πανδημίας.

Διόρθωσε σε σύντομο χρονικό διάστημα την άσχημη οικονομική κατάσταση του δήμου που παρέλαβε. Χρειάστηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις γιαυτό, όπως αύξηση δημοτικών τελών, επιβολή εισπρακτικών μέτρων σε αρκετούς που δεν τα απέδιδαν, γενναίες περικοπές σε δαπάνες κλπ. Παρόλα αυτά, εξηγώντας την πολιτική του στους πολίτες δεν αποκόμισε πολιτικό κόστος, δείχνοντας πως και το εκλογικό σώμα έχει ωριμάσει (ειδικά μετά τα όσα ζήσαμε όλοι μας με την οικονομική κρίση) και δεν ακολουθεί τυφλά πολιτικές «σκορπίσματος» αλλά όταν ενημερώνεται σωστά, κατανοεί και επιβραβεύει την χρηστή διαχείριση.

Λειτούργησε ως επικεφαλής ομάδας ενός συνόλου κι όχι ως «μοναχικός καβαλάρης» και δεν δίσταζε να βγάζει ανθρώπους μπροστά, που καρπώνονταν οι ίδιοι την δημοσιότητα και την προβολή του έργου τους. Έτσι ανέδειξε αντιδημάρχους και συνεργάτες, προέδρους τοπικών κοινότητων κ.α. κατά τη διάρκεια της τετραετίας και το κυριότερο, επιστράτευσε κάθε δρώντα ή καταγόμενο από την περιοχή που μπορούσε στο αντικείμενο του να προσδώσει αξία στην εικόνα του δήμου αλλά και σε τοπικές δραστηριότητες. Ακαδημαϊκοί, ερευνητές, καλλιτέχνες, προσωπικότητες του αθλητισμού, έμπειροι πολιτικοί και δημόσιοι παράγοντες, με πρόσκληση του Καμπύλη, αποτέλεσαν την «εθνικη Β. Κυνουρίας» σε μια σειρά από πολιτιστικές, ιστορικές, λαογραφικές, εκδοτικές , συνεδριακές, αθλητικές και άλλες εξωστρεφείς δράσεις, φωτίζοντας με την παρουσία τους εν τέλει το έργο και την προσωπικότητα του ίδιου του δημάρχου. Ένα άλλο μήνυμα αυτό προς συναδέλφους του Καμπύλη που συνηθίζουν να μονοπωλούν την δημοσιότητα και τις δημοτικές δράσεις βγαίνοντας στο τέλος οι ίδοι χαμένοι...

Στο πολιτικό πεδίο, κινούμενος με εντιμότητα, αδιατάρρακτη συνέπεια και πλήρη διαφάνεια στις πολιτικές του επιλογές, κατάφερε να προσελκύσει υποψηφίους από όλους τους κοινοβουλευτικούς κομματικούς σχηματισμούς μετατρέποντας τελικά τον συνδυασμό του σε ένα αυτοδιοικητικό σχήμα με πολλές δεξαμενές ψηφοφόρων. Βασικός κορμός βέβαια ήταν ο χώρος πολιτικής προέλευσης του δημάρχου ο οποίος και τον ακολούθησε σχεδόν, στο σύνολό του.

Τέλος, η τετραετία φυσικά και δεν είχε μόνο θετικά. Άπειρα σημεία κριτικής υπάρχουν που τα είδαμε τα περασμένα χρόνια κι εδώ είμαστε να τα δούμε και στα επόμενα. Ούτε ένα εκλογικό αποτέλεσμα εξαρτάται μόνο από τον έναν πόλο των εκλογών. Μπροστά σε αυτό το ξεκάθαρο όμως και αδιαμφησβήτο αποτέλσμα, επικεντρωθήκαμε κυρίως στην προσωπικότητα και τις επιλογές του πρωταγωνιστή, ο οποίος θεωρούμε ότι έπαιξε -μακράν- τον κυριότερο ρόλο. Ειδικά σε έναν δήμο «δημαρχοκτόνο», που συνήθιζε να «καταπίνει» τους δημάρχους μετά από μία μόλις τετραετία.

Ακόμα και η χειρότερη στιγμή της πορείας αυτής, η αιφνίδια και οδυνηρή απώλεια του πιο στενού του συνεργάτη, άξιου αυτοδιοικητικού, με τις πιο κρίσιμες για την καθημερινότητα αρμοδιότητες και ταυτόχρονα ανθρώπινου, προσωπικού του φίλου, ανέδειξε χαρακτηριστικά ψυχικής ευαισθησίας αλλά και υπομονής, αντοχής και ανθεκτικότητας. Όπως αυτά που τον έφεραν ξανά, με πληθωρική λαϊκή εντολή, να ηγείται αυτού του δύστροπου δήμου για την επόμενη πενταετία. Θα κριθεί και στο τέλος της (πρώτα ο θεός) και θα κρίνεται και κάθε μέρα, τώρα πια, με λίγη περισσότερη αυστηρότητα.

Ο δήμαρχος Γιώργος Καμπύλης κατάφερε σε αυτήν την πρώτη φάση, να «κάνει άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», αυτήν  που υπέστησαν όλοι οι προκάτοχοι του, κατά το γνωστό πρόσταγμα του νομπελίστα ποιητή Ο. Ελύτη. Από τον ίδιο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό αν θα το διατηρήσει.

ΓΠ