Τι θα ζητούσα από τον Άη Βασίλη

«Απόψε στο κρεβάτι του ψυχομαχάει ο χρόνος…»

Ένας χρόνος γεμάτος προβλήματα, αποκλεισμούς, απειλές από ορατούς και αόρατους κινδύνους, από ιαχές πολέμου, από ξεριζωμένους μετανάστες, παιδιά της ανάγκης! Μαυρίζουν οι ψυχές των ανθρώπων.

Απογοήτευση! Απελπισία!
Κακόρεξος βιώνει καθένας μας αυτό που λέμε καθημερινότητα, όπως την προβάλλουν τα λογής λογής Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.). Αλίμονό μας! Δεν πάμε καθόλου καλά!

Όμως να. Πέμπτη, 29 Δεκεμβρίου 2022, μια αλλιώτικη είδηση, μια ακτίνα ελπίδας. Στην Εφημερίδα των Συντακτών, σελ. 7, διαβάζω για μια παρέα νεαρών (13 – 15 ετών) που βγήκαν παραμονή Χριστουγέννων για το «Καλήν ημέραν άρχοντες» και βρέθηκαν σε πόρτα που τους υποδέχτηκε με δάκρυα η οικοδέσποινα που μόλις χτες είχε χάσει το
νοικοκύρη του σπιτιού. Η βαρυπενθούσα κυρία χαρτζιλικώνει τα παιδιά, ενώ εκείνα, μουδιασμένα, την ευχαριστούν και αποχωρούν.

Την άλλη μέρα η κυρία βρίσκει στην πόρτα της μια γλάστρα με αλεξανδρινό με μια καρτούλα: «Αγαπητή κυρία, συλλυπητήρια, να είστε καλά να τον θυμάστε».
Να τι θα ήθελα από τον καλόκαρδο γέροντα:
Να γεμίσει τη σακούλα του, την ακένωτη, μ΄αυτή την άδολη παιδική (μάλιστα παιδική) αθωότητα και να ράνει όλων μας τις καρδιές, να τις μαλακώσει και να τις γλυκάνει και τότε θα «πιάσουν τόπο» οι ευχές για τον καινούριο χρόνο.

Ευχαριστώ ολόθερμα τους άγνωστούς μου νεαρούς για το υπέροχο μάθημα ανθρωπιάς που μου δίδαξαν.

Θερμοπαρακαλώ τα ΜΜΕ, κυρίως τα πανίσχυρα τηλεοπτικά κανάλια να ασχολούνται, να σχολιάζουν και να προβάλλουν τις ομορφιές της ζωής.

Άλλωστε, ας το καταλάβουμε, δεν «πουλάνε» μόνο οι εικόνες βίας και εξαθλίωσης.

Καλή χρονιά, φίλοι μου.
Στ. Γρ. Παπαντώνης
Άστρος 31 – 12 – 2022