Πραστός, το χωριό με τα μεσαιωνικά πυργόσπιτα (pics,vid)

Ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Αρκαδίας, είναι ο Πραστός, πάνω από τον οποίο θα «πετάξουμε» σήμερα, για να πάρουμε μια γεύση από τις ομορφιές του.

Ο Πραστός, παραδοσιακό χωριό της Β. Κυνουρίας, είναι χτισμένος αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Πάρνωνα, σε υψόμετρο 649 μέτρων. Το χωριό έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός.

Βρίσκεται σε απόσταση 21 χιλιομέτρων από τον Άγιο Ανδρέα και κατά τον μεσαίωνα ήταν η ιστορική πρωτεύουσα της Τσακωνιάς. Η Τσακώνικη διάλεκτος ομιλείται ακόμα και σήμερα.

Για πρώτη φορά ο Πραστός αναφέρεται σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου το 1293 με την ονομασία Προάστειον.

Απέκτησε μεγάλη δύναμη και πλούτο κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, όταν είχε, σύμφωνα με τα στοιχεία, πληθυσμό πάνω από 6.000 άτομα, 30 εκκλησίες, 9 ενορίες, 3 μονές, 2 κάστρα και αρκετά πυργόσπιτα, αρχοντικά σπίτια, δηλαδή.
Το χωριό συμμετείχε ενεργά στα Ορλωφικά, ενώ πολλοί έμποροι από τον Πραστό ήταν μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Το 1819, ο Πραστός, διαχωρίστηκε από το Βιλαέτι Αγίου Πέτρου και έγινε πρωτεύουσα του Βιλαετίου Πραστού.

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, οι Πραστιώτες, υπό την αρχηγία του Γούλενου και του Μανωλάκη, ξεκίνησαν με ένα σώμα 250 ανδρών προς το κάστρο της Μονεμβασιάς, που κατελήφθη στις 23 Ιουλίου 1821.

Επιπλέον, σημαντική ήταν η προσφορά τους και στην Άλωση της Τριπολιτσάς, με ένα σώμα 300 ανδρών, που ενώθηκε με τα σώματα των Αγιοπετριτών, υπό τον Αναγνώστη Κονδάκη, των Αγιαννιτών, υπό τον Πάνο Ζαφειρόπουλο, των Βερβενιωτών, Δολιανιτών και πολλών άλλων.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, ο Πραστιώτης Μανώλης Δούνιας μπήκε πρώτος στην Τριπολιτσά, την οποία πολιορκούσαν για καιρό. Το 1826 ο Ιμπραήμ Πασάς κατέστρεψε ολοσχερώς το χωριό. Μετά την καταστροφή οι κάτοικοι του Πραστού εγκαταστάθηκαν στον Άγιο Ανδρέα στον Τυρό, στο Λεωνίδιο και σε άλλες περιοχές. Ο Πραστός αποτέλεσε τα επόμενα χρόνια πρωτεύουσα της Επαρχίας Κυνουρίας και έδρα του δήμου Βρασιών.

Στον Πραστό ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να δει παλιά αρχοντικά, και να θαυμάσει την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική. Σε αυτά καθρεφτίζεται και σήμερα ο πλούτος που απολάμβαναν οι κάτοικοί του πριν από την Ελληνική Επανάσταση. Κάποια από τα πιο σημαντικά είναι του Σαραντάρη (1722), του Καλημέρη, του Μερίκα, του Γούλενου, του Καραμάνου (1788), του Χατζηπαναγιώτη, αλλά και του Γερμανού Δέφνερ.

Ακόμα, ο επισκέπτης θα απολαύσει παραδοσιακές γεύσεις και την υπέροχη φιλοξενία των ντόπιων, τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι, αφού είναι ένα προορισμός που προτείνεται ανεπιφύλακτα για διακοπές και μικρές αποδράσεις όλο τον χρόνο.

Δείτε τις φωτογραφίες και βίντεο του συνεργάτη μας στην Κυνουρία Nigel Copage