Καθαρά Δευτέρα στο «Καστράκι» (pics)

Δεν υπάρχει Μελιγιώτης όπου γης (και Βερβενιώτες και Πλατανίτες και Αγιαννίτες) που να μην έχει ζήσει ή να μην έχει ακούσει για τις μεγάλες συγκεντρώσεις με τρικούβερτο γλέντι και χαρές την καθαροδευτέρα στο Καστράκι του χωριού μας.

Τώρα τα πράγματα έχουν τροποποιηθεί και το αυθόρμητο έγινε οργανωμένο, στη συνείδηση όμως των πατριωτών μας κούλουμα χωρίς Καστράκι είναι Μάρτης χωρίς σαρακοστή. Ωραία περιγράφει την ανθρώπινη χαρά μέσα στο ανοιξιάτικο σκίρτημα ένας Καρακοβουνίτης στην «Κυνουρία» του 1928: «...Σε λίγο, από το φειδωτό δρόμο που στρίβει και χάνεται κάτω από τις ελιές προς τη Μελιγού, φανήκανε τα πρώτα καραβάνια. –Νάτοι, έρχονται...έρχονται—Πραγματικά, μέσα από τις σταχτιές ελιές άρχισαν να ξεπροβάλλουν διάφορες παρέες με κοφίνια στα χέρια ή φορτωμένα σε διάφορα υπομονετικά γαϊδουράκια.

Σε λίγο όλος ο λόφος είχε πλημμυρίσει από λογής λογής πολύχρωμα τσεμπέρια, από ομπρελίνια δεσποινίδων και κυριών, από φουστανέλες, από ποικιλόμορφες φάτσες, από άντρες, από κοριτσόπουλα, από παιδιά.. Εν μέσω των βιολιτζήδων ο Μαγουλιανός ο καραμπουζουκλής είτανε στο καντίνι και τόλεγε με πάθος «ώπαλα – ώπαλα μου σπάσανε τα κόκκαλα με ξύλα και με ρόπαλα!...» Το ειρηνικό Καστράκι εσείετο τώρα από τα χοροπηδήματα, από τα τραγούδια, από τις χαρούμενες φωνές. Ένας πωγωνάτος ευχάριστος γέρος έφερνε βόλτα με μια τραμουτζάνα υπό μάλης και μας κερνούσαν όλους.. «Χρόνια πολλά και καλή Σαρακοστή Οι οχτροί τ’ απίστωμα!...» Το γλέντι πια είχεν ανάψει για καλά. Τα μάγουλα, θέλεις από το κρασί θέλεις από το πήδημα κοκκινοβολούσαν και τα μάτια πέταγαν φωτιές!...

Οι ψιλόλιγνες φωνές των κοριτσιών ανεβαίνανε ίσαμε τα μεσούρανα!... Οι βιολιτζήδες ωρύοντο: «Λέϊ – μωρέ – λέϊμω – νάκι μυρουδάτο!». Το Καστράκι ήτανε στις δόξες του». Εμείς οι κάπως νεότεροι βάζουμε τις αναμνήσεις μας σε φωτογραφίες: 1) 1952, 2) 1954, 3) 1955, 4)1957, 5) 1965, 6) 1982, 7-8) 2009