Για τον Κώστα Κούκλη: Πέθανε, αλλά άφησε τα… ίχνη του - πατημασιές

Γράφει ο Θόδωρος Βαρίκος

Mε το που γεννιέται ο  άνθρωπος,  δύο είναι, έστω και εάν δεν το καταλαβαίνει και δεν συνειδητοποιεί,   οι … υπαρξιακοί σκοποί και   στόχοι του : 1ον  Να  επιβιώσει(να μην πεθάνει από πείνα και δίψα) και 2ον να τον θυμούνται, περισσότεροι και περισσότερο, οι επόμενοι, όταν  μας «χαιρετήσει». Ο άνθρωπος είναι η μνήμη του και ο ίδιος αξίζει, όσο θυμάται και σκέπτεται. Αλλά για σε θυμούνται, όμως, πρέπει να αφήσεις πίσω σου  κάποια ίχνη σου –πατημασιές. Η παρουσία σου και η ζωή σου, δεν λέει και πολλά, η μάλλον τίποτα.

Με τα  … ίχνη του--  πατήματα,  «βοηθάει» ο λαγός τα σκυλιά και τους κυνηγούς  να τον  βρούνε, ακόμη ακόμη, και όταν κάνει μεγάλα …άλματα  στο χιόνι, για να τους ξεγελάσει, και  να  μην εντοπίσουν την κρυψώνα του. Για  τον συγχωριανό και φίλο μου Αρεοπαγίτη και Αντιπρόεδρο  του Αρείου Πάγου Κώστα Κούκλη  μιλώ, που πολλοί δεν γνωρίζουν  τα  . . . ίχνη του, γιατί ήταν  σεμνός, μετριοπαθής, ανεκτικός, δίκαιος και κυρίως αθόρυβος. Ήταν  μεγαλύτερός μου βέβαια, και  μας έφυγε την περασμένη Δευτέρα πάνω στα 79 του, μετά από βραχύχρονη νοσηλεία, από πέσιμο,  στο ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΟ.  Τον  θυμάμαι,  πολύ μικρός ακόμη, ως σημαιοφόρο στο τότε Γυμνάσιο του Άστρους και ένοιωθα περήφανος που το παιδί του  μπάρμπα Γιάννη, του αγωγιάτη και πωλητή ποικίλλων προϊόντων του χωριού μας, στην γύρω περιοχή, να πηγαίνει πρώτος στις παρελάσεις, με σημαία και φουστανέλα.  Τότε που από τους 50, 60, 70 μαθητές της τελευταίας τάξης, το 95 τοις εκατό , έμπαινε σε πανεπιστήμια και πολυτεχνεία. Μιλάμε για  γνήσιο  συναγωνισμό και όχι ανταγωνισμό. Διάβαζε  με τη … λάμπα τη νύκτα και μου έλεγε ο πατέρας μου :  Εκείνο το Κουκλάκι με λάμπα, θα στραβωθεί όλη νύκτα με το διάβασμα.  Πρωτοδίκης στη ν Καλαμάτα τον διορίζει η δικτατορία  δήμαρχο, όπως πολλούς δικαστικούς .Ανεβαίνει τη δικαστική ιεραρχία με το σπαθί του. Όταν  έγινε Αρεοπαγίτης , ρωτούσα διάφορους  νομικούς , εάν ανεβαίνει αξιοκρατικά.  Όλοι  από όλο το ιδεολογικό πολιτικό φάσμα και το νομικό, από ακροδεξιούς μέχρι ακροαριστερούς  μου είπαν : δίκαιος  αντικειμενικός και  τίμιος, δικαστής Ποινικοί και Αστικοί. Κάνω το λάθος  , χωρίς να το ξέρει,  και γράφω κάτι θετικό. Η Ελένη, η Μαρία και ο Σταύρος  τα αδέλφια  του «τρελάθηκαν»  και το . . . συζήτησαν.

  «Θοδωρή να μην ξαναγράψεις , για μένα , γιατί νομίζουν σε βάζω εγώ». Οκέυ Κώστα, δεν ξανάγραψα. Όταν δημοσιογραφούσα, του πήγαινα  εφημερίδες με δικά μου κείμενα, στο Εφετείο και Αρειο Πάγο. Τα έπαιρνε  και πήγαινε σε συναδέλφους του, και έλεγε «κοιτάτε τι ζόρικο, συγχωριανό έχω. Εμείς  κοιμόμαστε». Τον άκουγε ο μεγάλος νομικός –επιστήμονας  και δικαστής  από τα Βέρβαινα Θανάσης Κρητικός(Αντιπρόεδρος  και Αρεοπαγίτης, και  λόγω κομματικών δεν έγινε πρόεδρος) και φώναζε  Κώστα,  θα το σκοτώσουν  το πατριωτάκι σου, μάζεψέ τον. Άστονε  κρατάει από κλέφτικη φάρα και έχει δικό  μας κεφάλι.  Κάποια  φορά μου λέει ο Σεχιώτης , ως υπουργός Δημόσιας  Τάξης , ότι του έβαλαν  δύο . . . κοριούς  σε δύο τραπέζια του υπουργείου  του. Γράφω κάτι και αρχίζουν απειλητικά  τηλέφωνα, ότι θα με βρουν σε χαντάκια, στα βράχια της Βάρκιζας κ.α.  Ζητώ άδεια οπλοφορίας. Δεν μου δίνουν διότι έχω περάσει στρατοδικείο  και έχω «χαλασμένη» διαγωγή ,στο λύκειο Άστρους. Μπαίνει στη μέση ο Κώστας, ως εγγυητής, και παίρνω την άδεια και πιστόλι. Το κράτησα μέχρι και  την Ολυμπιάδα του 2004, γιατί  μάθαινα για σαμποτάζ  των αγώνων, και θα έβγαινα … αντάρτικο. Εθνικό έργο προσφέραμε ο Κώστας, ο Κρητικός  και εγώ με γραψίματα, στη Θράκη μας. Ο Αρεοπαγίτης ορντινάτσα ,  του ξενοκίνητου και λαδωμένου  από ξένους  ΕΛΙΑΜΕΠ,(του Σημίτη, Γιωργάκη, Βενιζέλου, Βερέμη και βέβαια του τωρινού Μητσοτάκη)  Κασσαβέτης,  κάνει εισήγηση, στον Α.Π, ότι  οι μουσουλμανικές οργανώσεις στη Θράκη μας, είναι …Τουρκικές , παρά τα όσα ορίζει η Συνθήκη της Λωζάννης  του 1923.  Του  πέφτουν με δύναμη απάνω του και ψηφίζει  και αυτός, ότι είναι Μουσουλμανικές οι οργανώσεις, και σωματεία, και όχι Τουρκικές, όπως ήθελαν  Τούρκοι και ΕΛΙΑΜΕΠ.(Ελληνικό  ε;)  Τέτοιοι  …Εθνικοί  αγωνιστές είμαστε  και όχι κομματικά πίτουρα και σανοί, που ανοίγουν  πόδια και σκύβουν, στους ξένους. Ομόφωνη απόφαση στην Ολομέλεια  Α.Π και μέχρι στιγμής  με αυτή  τη . . .γλιτώνουμε. Και έχουν λυσσάξει  Δυτικοί και Τούρκοι. Πάλι  η Αρκαδία  καθάρισε,  για . . .  Ελλάδα .Ψάχνω τον Κώστα  στον Άρειο Πάγο, και πέφτω πάνω, στον πρώην Εισαγγελέα της 17Ν,  Κ. Λάμπρου. Δεν υπάρχει Κούκλης  εδώ μου λέει. Μα υπάρχει ταμπέλα του, λέω. Ποιο το μικρό του ; Κώστας  λέω. Ρε μη λες τον Κώστα τον. . .  Κουκλή ; Εμείς εδώ τον λέμε Κουκλή ,  γιατί είναι  το λεβεντόπαιδο  του Α. Π. Κάτσε να πιεις έναν καφέ, αφού είσαι συγχωριανός του. Άγαμος ο Κώστας, από επιλογή. Τι να πεις ; εδώ παντρεύονται  χιονάνθρωποι, κουασιμόδοι, πικραγγουριές  και σκαρφοκάρυδα— αφήστε , είναι δικά  μας, πλατανίτικα αυτά. Λοιπόν  ο  Κώστας  διοργάνωσε το νεοιδρυθέν Εφετείο  Καλαμάτας. Ήταν  στις δίκες του ναυάγιου» Σάμαινα»(82 νεκροί),του Φρατζή( τεμαχισμός  22χρονης γυναίκας του) του Κοσκωτά (αναπληρωματικός και επίσημος), εξεταστής στις επιτροπές  για τις εισαγωγικές στη σχολή δικαστών Θεσσαλονίκης και διδάσκων  στη σχολή . Ο Γκιωνάκης δεν θα τη γλίτωνε από μένα, μου είχε πει. Σιγά  μη δεν ηθελε να τη σκοτώσει ,με σφαίρες  στο στήθος και στην καρδιά —δεν έκανε  πίσω , εάν έβλεπε  δόλο  και κουτοπονηριά.  

Του  άρεσε όταν τραγούδαγα  , χόρευα  και με καμάρωνε, όταν ξεσάλωνα. Και  κυρίως, όταν έψελνα .    Πιστός Χριστιανός  ορθόδοξος ο Κώστας.  Όλοι πιστεύουν κάπου, έλεγε και ο  γέρο Κολοκοτρώνης,  και οι εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι, και οι Βουδιστές,  στα δικά τους. Εμείς πουθενά ,μου έλεγε , παλάντζες πάντα.  Θα σε θυμάμαι πάντα, ρε Κώστα, να μου χαμογελάς  με  ικανοποίηση ,όταν έψελνα, στην Αγιάννα και να κάθεσαι στο διπλανό στασίδι, του ψαλτηρίου και να μου δίνεις  χαρτομάντηλα , για τον ιδρώτα.   Είναι η δεν είναι ίχνη --  πατημασιές,  για τους επόμενους, ες ,όλα αυτά ;  Εγώ σαν  κυνηγός  ιχνών ,νομίζω ναι.