Έκνομες θεσμοθετήσεις - Άγιος Ιωάννης

1. Κουτρί: Διότι «Κουτρί» σημαίνει: Λόφος βραχώδης, γυμνός, ασκεπής, φαλακρός κ.λ.π. Και διότι, καθ' ά μαρτυρεί ο Βυζαντινολόγος και Ακαδημαϊκός Φαίδων Κουκουλές (1881 - 1956), η λέξι Κουτρί προέκυψε από το κούτρα, που σημαίνει μέτωπο, κούτελο, κεφάλι φαλακρό κ.λ.π., υπενθυμίζω τα εξής:

    α. Η παράδοσή μας βεβαιώνει ότι το κουτρί, ο βραχώδης και γυμνός αυτός λόφος, ήταν τόπος συγκεντρώσεων, αγώνων, πανηγύρεων, λαϊκών χορών, φιλοσοφικών συζητήσεων και αναζητήσεων, καβγάδων και κοινωνικών αναστατώσεων.

    β. Η εξ αντικειμένου ιστορική αλήθεια πιστοποιεί ότι: Στον ασκεπή αυτό λόφο από την 18ην Ιουλίου του έτους 1798 εδέσποζε η Σχολή Καρυτσιώτη, η οποία από το 1800 λειτούργησε ως Σχολή του Γένους έως το 1826, που πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ.

    Έκτοτε κάποιοι παλαιοί, του περασμένου αιώνα, τοπικοί άρχοντες και τοπικοί παράγοντες μετέτρεψαν το φαλακρό… αυτό λόφο σε αλσύλλιο καταστρέφοντας εν μέρει τα σωζόμενα θεμέλια του ιστορικού μνημείου.

    Προϊόντος του χρόνου και σαν να μην έφθανε αυτό συμπολίτες μας έκλεψαν τα αγκωνάρια και άλλες χρήσιμες πέτρες, για να καταλήξουμε στην εξαφάνιση της κάτοψης της Σχολής και στην, κατά κυριολεξίαν, κονιοποίηση του συμβόλου της πολιτιστικής μας κληρονομιάς με τη διάνοιξη των υποθεμέλιων ηλεκτραγωγών.

    Επισημαίνω ότι, όταν η «δημοκρατία» επιτίθεται, η «κανονικότητα» απειλείται, στρεβλώνεται.

    Επίσης η «αναρχία εν ονόματι της Δημοκρατίας πολλάκις γεννά παραβατικότητα».

    Στο Κουτρί επίσης, στον ιστορικό αυτό λόφο, όπου, δυστυχώς, έχει γίνει ό,τι έχει κατεβάσει η «Κούτρα» του καθενός, έχουν απομείνει, αφημένα, ευτυχώς, στην προστασία του «Αγίου Σώζοντος…», δύο αλώνια, δύο «απλωταριές», δύο λιθόστρωτες «λιάστρες», ποτισμένα από τον ιδρώτα των ηλιοκαμένων, των ξωμάχων πατεράδων μας.

    Εκεί στιβάζονταν γύρωθεν σε θημωνιές τα «χερόβολα» και τα «δεμάτια» των σιταροειδών : π.χ. Τα Μαυραγάνια, οι Τσιουγκριάδες, τα Καρκαλέτσια, οι Μεϊντάνες, τα κριθάρια, οι φακές, τα μπιζέλια, η βρώμη, ο βίκος, η σίκαλη, τα λαθούρια κ.λ.π.

    Εκεί ολημερίς αλώνιζαν και ολονυχτίς λίχνιζαν, συνεπικουρούντος του «καταού», για να ξεχωρίζουν τους ευλογημένους καρπούς-κόκκους- από τα ζωογόνα άχυρα, τις πολύτιμες ζωοφάγνες…!

    Εκεί, παράπλευρα, ξεψύχησε ο Καρλής, χτυπημένος από «εμφύλια» βόλια…

    Θυμίζω ότι, καθ' ά μαρτυρεί η λαϊκή μούσα, οι καθαροί και οι «ἐπί ἲσοις ὃροις» αγώνες μεταξύ του Διγενή και του Χάροντα διεξάγονταν στα περιλάλητα «μαρμαρένια αλώνια».

    Αγαπητοί φίλοι! Υπεύθυνοι και μη: Το Κουτρί κατάντησε η χωνεύτρα- (η καταβόθρα) κάθε ανίερης και ασεβούς πράξεως. Φτάνει πια…

2. Δημοτικό Σχολείο: Στο κάτω μέρος του χωριού, στη θέση «Ελαγός», στέκει το Δημοτικό Σχολείο ζωντανό και παλεύει με το χρόνο, τα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, αλλά κύρια αντιστέκεται σθεναρά στα θανατηφόρα βέλη της λήθης και της ανθρώπινης ασέβειας και περιφρόνησης. Το κτίριο αυτό, που υπηρέτησε τη Δημοτική Εκπαίδευση επί πολλά έτη, απ' όπου ξεπήδησαν όσοι σήμερα κρίνουν και κρίνονται: επιστήμονες, τεχνίτες, αγρότες, νοικοκυραίοι, έντιμοι οικογενειάρχες και πολλοί άλλοι, οι οποίοι διακόνησαν το Δημόσιο, θα έπρεπε να έχει άλλη τύχη.

    Θα έπρεπε δηλαδή οι τότε αρμόδιοι του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων να προβούν στην αναπαλαίωση, στην ανακαίνιση και τον εκσυγχρονισμό του. Να το σιγουράρουν, να το σταθεροποιήσουν, ώστε αυτό πάνοπλο πλέον να συνεχίσει την Ιερή αποστολή του.

    Αντί αυτών και «τῇ συναινέσει» των τότε τοπικών παραγόντων, το τονίζω: των τοπικών αρχόντων του περασμένου αιώνα, έχτισαν στη θέση «Κουτρί» άλλο Σχολείο με κυρίαρχο δομικό υλικό το τσιμέντο, μολονότι η ευρύτερη περιοχή πνίγεται μέσα στην πέτρα, τον πορώλιθο και την αγριακόνα.

    Η νέα αυτή κατασκευή αποτελείωσε τη φυσιογνωμία του λόφου, ενώ παράλληλα έκοψε τη θέα προς το μποστανάκι, την Καρύτσα, την ιδιαίτερη, κατά τινες, πατρίδα του Καρυτσιώτη, και προς τις Εκκλησίες: Άγιο Δημήτριο και Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο.

    Γιατί άραγε οι τότε υπεύθυνοι "μετακόμισαν από τα χαμηλά στα υψηλά;». Μήπως διότι η κατηφόρα ήταν επικίνδυνη και η ανηφόρα βαριά, κουραστική; Τι να πει κανείς!

    3. Εκκλησίες: Το «έκνομον» δεν συνίσταται στο γεγονός ότι από την πυρομανία του Ιμπραήμ περισώθηκαν τέσσερις Εκκλησίες, ενώ οι υπόλοιπες έξι καταστράφηκαν ολοσχερώς και ότι επί των κατακαμένων θεμελίων τους ανεγέρθηκαν εκ νέου στην «πρότερον» σχεδόν μορφή τους, εξαιρουμένων των τεσσάρων: του Αγίου Βασιλείου, του Αγίου Ευστρατίου, του Αγίου Πέτρου και του Αγίου Θεοδώρου.

    Αντίθετα έκνομο είναι το ισχύον σήμερα καθεστώς. Το ότι δηλαδή λειτουργούνται, όσες εξ αυτών είναι λειτουργικές, από έναν και μόνο Ιερέα. Στον Ιερουργό αυτόν, που τελεί τις θρησκευτικές λειτουργίες και ασκεί εις το ακέραιον και ανελλιπώς τα υψηλά του καθήκοντα πρέπουν συγχαρητήρια.

    Όμως στις εκκλησίες αυτές εκκλησιάζονται χριστιανοί και από τις δύο ενορίες του Άστρους. Όχι μόνο οι απάνω ενορίτες, οι Βλαχαγιαννίτες, όπως "περιφρονητικά" μας αποκαλούν οι κάτω ενορίτες. οι γιαλίσιοι…

    Σημειώνω ότι οι παραθεριστές του Αγιάννη είναι περισσότεροι από την ενορία του Αγίου Νικολάου, παρά από την ενορία του Αγίου Παύλου, την ενορία του «απάνω Αγιάννη…».

    Δεν είμαι κατά των Ιερωμένων των ενοριών μας, ούτε υπέρ του ενός ή του άλλου. Ούτε κατά της Εκκλησίας του Χριστού μας. 

     Ἣμαρτον! Είμαι εναντίον της "καθεστηκυίας" Τάξης._

    Αγαπητοί συμπολίτες μου: Τα μνημεία, τα πολιτισμικά σύμβολα δεν βεβηλώνονται, αναστηλώνονται. Αποκαθίστανται, συντηρούνται με σεβασμό και επαναφέρονται στην πρώτη τους μορφή, εξασφαλίζοντας έτσι την πολυχρονιότητά τους.

    «Μένεις στην Ιστορία, διασώζοντας την Ιστορία…»! Ίδωμεν… 

Αφιερώνω το πονημάτιο αυτό

στις αγαπητές μου κόρες

Άννα και Σταυρούλα

Τηλ. 27550-22537

Άστρος

10 Δεκεμβρίου 2020

Ηλίας Σακαλής του Θεμιστοκλέους

φιλόλογος

​