«Έφυγε»… ο Καλός Σαμαρείτης και ζεν πρεμιέ Σούλης…

Γράφει ο Θόδωρος Βαρίκος

Πέθανε σε ηλικία  77 χρόνων, στην  Αθήνα , ο Πλατανίτης, Θανάσης (Σούλης) Μούγιας,  και με το θάνατό του, «χάθηκε»  και ο τελευταίος γόνος, από το γενεαλογικό  δένδρο της παλιάς ιστορικής  οικογένειας των Μουγαίων, που διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς, με το χωριό.

Η  Οικογένεια  αυτή,  με την  μακρά παράδοση στην ιατρική επιστήμη ( 10  γιατροί άνδρες και γυναίκες) και όχι μόνον, συνεχίζει, ωστόσο, την υψηλή αποστολή της,    σε  διάφορα   πεδία.   Και  ο Σούλης, θα ήταν ένας  από τους   γιατρούς, αν λόγω ξαφνικών  αντίξοων  συνθηκών, δεν εγκατέλειπε την Ιατρική στην Ιταλία.  Αλλά  ερχόμενος, ωστόσο, στην Ελλάδα, εν τέλει «βρήκε» να ικανοποιείται, ένα μέρος της νοοτροπίας του, της ψυχοσύνθεσής του, και της  φιλοσοφίας  της ζωής του. Πώς;  Ανέλαβε υπεύθυνος  λογιστηρίου,  στο  Αντικαρκινικό «Μεταξά» του Πειραιά, και έτσι του δόθηκε η ευκαιρία  να εκδηλώσει και να αναδείξει  το μεγαλείο της ψυχής του. Όλοι  οι  απελπισμένοι, που  έπασχαν  η υποψιάζονταν  την «παλιαρρώστια» (έτσι την έλεγε  η γιαγιά μου, χωρίς το όνομά της) σε εκείνον έτρεχαν. Ό, τι  μπορούσε έκανε  στο «Μεταξά»,  η και  άλλο νοσοκομείο, με αβάντα τις  γνωριμίες  του. Χωρίς υστεροβουλίες και αντικρίσματα, και χωρίς να το γνωρίζουν  άλλοι,   πλην των άμεσα ενδιαφερομένων.   

Ο Σούλης ήταν άνθρωπος  της  ζωής  και της  αγοράς. Την γλένταγε και δεν την φοβόταν.  Κάπνιζε  πολύ (το πλήρωσε) και έπινε  με μέτρο. Είχε  μεγάλες επιτυχίες στο ωραίο φύλο, και για να ακριβολογούμε, το ωραίο φύλο…. τον πλησίαζε  πρώτο-  ξέρω τι λέω. Ήταν  ένας  ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης,  με επική φωνή   μπάσα , βαρύτονου, Ζεν Πρεμιέ, και  εάν ήταν  ηθοποιός, θα έκανε επιτυχή  καριέρα.  Παντρεύτηκε τη φιλόλογο  Βούλα  Φάκου και απέκτησε έναν  υιό το Μηνά (και δύο εγγόνια) που είναι τώρα ένας καλός επιχειρηματίας. Με το θάνατο  του Σούλη «έσβησε»  από το χωριό, το ιστορικό αυτό όνομα, που άφησε  όμως, τα  χνάρια  του και το αποτύπωμά του, στην  τοπική και. . . ελληνική κοινωνία.  Ο χειρουργός  Αντώνης ίδρυσε τη  ζώσα  κλινική  «Λευκό  Σταυρό» στην Αθήνα, ο  υιός  του ψυχίατρος Θανάσης αναμόρφωσε  το Ψυχιατρείο Πελοποννήσου  (Τρίπολη) και στη συνέχεια ίδρυσε την Γεροντολογική Εταιρεία  Ελλάδας,  και την συνεχίζουν οι δύο ψυχίατροι, υιοί του, στην Κυψέλη.  Ο  μεγάλος  δικηγόρος  Μιχαλάκης Μούγιας,  εξευτέλισε με τον Πλατανίτη  Αρεοπαγίτη  Γιοτσαλίτη , τη  δικτατορία του Παπαδόπουλου  στις δόξες της,  όταν θέλησαν να πάρουν με το έτσι θέλω, τα νερά του χωριού. Ο άλλος Αντώνης Μούγιας  πρόεδρος του χωριού, πολλά χρόνια.  Και έπονται  ακόμη  δυνατοί  απόγονοί  τους.  

Γεια σου,  ρε ξάδελφε. Πάντα  θα σας θυμάμαι  και εσένα και την αδελφή σου τη γιατρό  Γουλίτσα.  Και ευτυχώς να λες,  ξάδελφε, που προλάβαμε  και  …σπάσαμε   το πάτωμα του σπιτιού   μου, στον Πλάτανο, και  ρίξαμε  και κάτι  γιαλικούλια , από το εντειχισμένο  ντουλαπάκι,  όταν  είδαμε, τη μάνα μου να  χορεύει ξυπόλητη και εκστασιασμένη.

Ε, ρε … αυτοκρατορική υποδοχή, που θα σου κάνουν , οι  φίλοι σου, ο Γιάννης  Κούκλης (Τρικολόρε)  και ο Νίκος ο Κούσουλας.  Ε, ρε πλατανίτικο  χιούμορ –γέλιο, που έχει να  πέσει. 

Να, να, σας βλέπω μπροστά μου.