Η μελωδία της ευτυχίας του Πανθυρεατικού

Πόσοι άραγε στο 0-2 και δη στην ανάπαυλα του ημίχρονου δεν πίστεψαν πως το παιχνίδι τελείωσε ; Η απάντηση είναι αρκετοί από τους πολλούς που βρέθηκαν στο γήπεδο του Παναρκαδικού για να παρακολουθήσουν τον αγώνα του Super Cup Αρκαδίας ανάμεσα στον Πανθυρεατικό και τον Ερμή. Όχι όμως και ο Άρης Σαβούρδος με τους παίχτες του.

Δεν είναι μόνο το ότι ο Πανθυρεατικός ήταν απλά πίσω με δύο τέρματα στο ημίχρονο αλλά απέναντι σε ποια ομάδα ήταν και τι παίχτες διαθέτει, με το ότι το παιχνίδι πήγε κόντρα στην ροή του αγώνα με τους Αστρινούς να χάνουν δύο ευκαιρίες και να είναι πίσω στο σκορ από ένα αμυντικό λάθος και από μια προσωπική ενέργεια, έχοντας το ψυχολογικό βάρος όλων αυτών δεδομένου και του νεανικού ρόστερ που διαθέτει.

Και όμως τα κατάφερε και έδειξε πως έχει και τον τρόπο αλλά γνωρίζει πολύ καλά τις δυνατότητες του αυτός ο Πανθυρεατικός σαν ομάδα βγάζοντας στο γήπεδο μια σειρά εξαιρετικών ποδοσφαιρικών αρετών που είναι βγαλμένες μέσα από το play book της συστηματικής και μεθοδικής δουλειάς που γίνεται.

Ο εφετινός Πανθυρεατικός (με αφορμή το δείγμα που μας έδειξε στον τελικό του Super Cup) μοιάζει σαν μια συνέχεια από τα προηγούμενα, ως την επόμενη σελίδα της ίδιας έκδοσης που σου προκαλεί ενδιαφέρον να ανακαλύψεις τι μπορεί να κρύβει αυτή η καινούρια ποδοσφαιρική ιστορία που ξεκίνησε στο Άστρος για την καινούρια σεζόν.

Είναι η νίκη, είναι η ανατροπή μα κυρίως είναι ο τρόπος με τον οποίο έγινε όλο αυτό με τους κιτρινόμαυρους να πρέπει να διαχειριστούν όχι μόνο τακτικά και αγωνιστικά το παιχνίδι αλλά πνευματικά γνωρίζοντας πως ναι μεν ήταν καλύτεροι στο πρώτο μέρος, ναι μεν είχαν δύο σπουδαίες ευκαιρίες για να σκοράρουν αλλά ήταν και με δύο γκολ πίσω στο σκορ.

Από την αρχή της αναμέτρησης ο Πανθυρεατικός έδειχνε και ήταν πιο φρέσκος, με καλά πατήματα στο χορτάρι, με τρεξίματα αλλά και με αυτοματισμούς, με σωστή και δομημένη λειτουργία, με στοχευμένη ανάπτυξη και με πρόθεση να επιβάλει τον δικό του ρυθμό δίνοντας σε συγκεκριμένα κομμάτια του αγώνα ένταση και ταχύτητα που είχε ως αποτέλεσμα τον έλεγχο και το τέμπο.

Ακόμα και στην φάση του πρώτου γκολ που ξεκινά από λάθος ο 15χρονός κίπερ του Πανθυρεατικού Ναπολέων Φούφας δεν επιχείρησε να «τουφεκίσει» την μπάλα στα πόδια του αλλά είχε εντολή να παίξει (και έγινε το λάθος), με τους Αστρινούς να δουλεύουν την κυκλοφορία τους ομαδικά με την συμμετοχή όλων βάζοντας στο ρεπερτότιο τους το bild up χτίζοντας κομμάτια του παιχνιδιού τους από την άμυνα προς τον κέντρο και από εκεί στην επίθεση.

Αυτό λοιπόν, γίνεται γιατί ο Πανθυρεατικός έχει επιλέξει τους παίχτες που μπορούν να το υποστηρίξουν και συνάμα έχει ένα πλάνο και φτιάχνει ένα δικό του τρόπο παιχνιδιού που βασίζεται στο σκεπτικό του προπονητή του αλλά και στα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών που διαθέτει στο έμψυχο δυναμικό του.

Ο νεανικός Πανθυρεατικός μοιάζει και είναι ένα πολύ αυτοματοποιημένο σύνολο, με κατανομή συγκεκριμένων ρόλων στον κάθε παίχτη ξεχωριστά, με έμφυτη πρόθεση δημιουργίας, με ταχύτητα και σπιρτάδα και με το γνωστό και απαράμιλλο Αστρινό πάθος που διακρίνει αυτή  την ομάδα και τα παιδιά που φορούν αυτή την φανέλα.

Κόντρα στον Ερμή Μελιγούς που διαθέτει ποιότητα και εμπειρία ο Πανθυρεατικός αντιπαρέβαλε από την πλευρά του παιχνίδι, τόλμη και αυτοπεποίθηση σε αυτό το πλάνο με τον Άρη Σαβούρδο να δουλεύει καλά την αναμέτρηση έχοντας απάντηση σε κάθε γρίφο που κλήθηκε να λύσει κατά την διάρκεια του αγώνα.

Ο Πανθυρεατικός στο δεύτερο μέρος έκανε αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει στο πρώτο μετουσιώνοντας τις ευκαιρίες του σε γκολ κρατώντας μακριά από την περιοχή του τον Ερμή Μελιγούς. Αρχικά αρκούσε μία σπίθα και αυτή άναψε από το τρομερό «σόλο» του Πάνου Σαβούρδου στο 62’ αλλάζοντας σε εσκείνο το σημείο το μομέντουμ όλης της αναμέτρησης.

Τέσσερα λεπτά μετά ο τεχνικός του Πανθυρεατικού ρίχνει στην «μάχη» στην θέση του Σούρσου τον «σκληρό» Τσουρδίνη βάζοντας στην μεσαία γραμμή επιπλέον δύναμη μαζί με τον Λυτρίβη και δίνοντας την δυνατότητα στους Χαρμπαλή και Σαβούρδο να ανοίξουν τον γήπεδο από τον άξονα και κάπως έτσι έρχεται το 2-2 στο 73’ με την υπέροχη μπαλιά του «Χάμπα» στο ανέβασμα του Κλεώπα από τα δεξιά και με το έργο να ολοκληρώνεται με το κερδισμένο πέναλτι του Μαγκλή στο 81’ για την ολική ανατροπή.

Ο Πανθυρεατικός χτύπησε στον άξονα τον Ερμή Μελιγούς με τους Χαρμπαλή και Σαβούρδο να κυριαρχούν δημιουργικά συνεπικουρούμενοι από τον Λυτρίβη και στην πλάτη της άμυνας (κυρίως) από τα δεξιά είτε με φόρτωση της πλευράς (Κλεώπας-Σαβούρδος-Κωνσταντάς) είτε με ταχύτατα ανεβάσματα του Κλεώπα παίζοντας εξαιρετικά στο πώς να βγάζει την μπάλα με τρίγωνα.

Επίσης, ο Πανθυρεατικός αγωνίστηκε με τον 15χρονό Φούφα στο τέρμα του ενώ ο 15χρονός Μαγκλής είναι αυτός που κέρδισε το πέναλτι της νίκης την ίδια στιγμή που ο 17χρονός Σαβούρδος είναι ο κορυφαίος του γηπέδου πετυχαίνοντας γκολάρα. Εξαιρετικός ο Χαρμπαλής που ήταν όλο το μυαλό στην μεσαία γραμμή της ομάδας του και ταυτόχρονα πολύ καλό παιχνίδι έκαναν οι Κλεώπας, Κολοστούμπης, Τσιώρος, Κωνσταντάς, Λυτρίβης, Τσιώρος και Αλουπογιάννης σε ένα σύνολο που όποιος έπαιξε (και αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο) πρόσφερε και από κάτι.

Όπως έχουμε τονίσει και επισημάνει πολλές φορές δεν αρκεί μόνο να βάζεις νέα παιδιά να παίζουν αλλά θα πρέπει να δεις με τι τρόπο μπαίνουν στο γήπεδο με τους Αστρινούς να έχουν το δικό τους πλάνο μέσα από το οποίο αυτοί οι νεαροί παίχτες εξελίσσονται και το ίδιο συμβαίνει και με την  ομάδα μέσα από αυτούς (όπως και ο ίδιος ο Άρης Σαβούρδος μας είπε στο φινάλε).

Είναι ξεκάθαρο και πέρα για πέρα προφανές πως ο Πανθρεατικός είναι μια ομάδα που πηγάζει και αποπνέει ποδοσφαιρική υγεία με ένα πλάνο που έχει την τεχνογνωσία να το υποστηρίξει έχοντας στο επίκεντρο τα νέα παιδιά που όχι απλά νιώθουν (και είναι) έτοιμοι ποδοσφαιριστές αλλά γίνονται οι πρωταγωνιστές της επόμενης μέρας κάνοντας το «σήμερα».

Με την εμφάνιση του αυτή στον τελικό του Super Cup Αρκαδίας ο Πανθυρεατικός έδειξε πως είναι ένα άκρως ενδιαφέρον γκρουπ και πως άλλωστε ως πρωταθλητής που σέβεται τον εαυτό του είναι εδώ και είναι με τα δικά του (νέα) παιδιά στην πρώτη γραμμή.

Ακόμα είναι νωρίς, είναι η αρχή της σεζόν και δεν ξέρουμε ποιο είναι το ταβάνι αυτής της ομάδας όμως και τι σημασία έχει. Αυτό τον Πανθυρεατικό χαίρεσαι να τον βλέπεις και όπου βγει αυτό το ποδοσφαιρικό ταξίδι.