Έτσι νίκησε ο Πανθυρεατικός - Η ανάλυση του «El Clasico» της Κυνουρίας

Ο Πανθυρεατικός ήταν ο μεγάλος νικητής του ντέρμπι της Κυνουρίας επικρατώντας στο Άστρος του Λεωνιδίου με 2-1 για την 16η αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α’ Αρκαδίας σε ένα φανταστικό παιχνίδι για όσους το παρακολούθησαν.

Η ομάδα του Άστρους κέρδισε δίκαια και ήταν ανώτερη από το Λεωνίδιο κάνοντας το μάλιστα με πολύ πειστικό τρόπο και κόντρα σε ένα σύνολο που διακρίνεται για το ταλέντο του, τους αυτοματισμούς του και ασφαλώς για την ποιότητα που διαθέτει ως μια άρτια καλοδουλεμένη ποδοσφαιρική μηχανή.

Όλα όσα γράψαμε για το Λεωνίδιο είναι και ο Πανθυρεατικός με τους κιτρινόμαυρους στο ντέρμπι αυτό πάντως να στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα επιστροφής εκείνου του μετάλλου που στο σχετικά κοντινό παρελθόν έχει χαρίσει τίτλους και κάμποσες διακρίσεις στην ομάδα αυτή.

Για να φτάσει όμως στην νίκη επί του Λεωνιδίου ο Πανθυρεατικός είχε κάποια σημαντικά κλειδιά τα οποία άνοιξαν διάπλατα την πόρτα προς το τρίποντο αφού πρώτα οι ποδοσφαιριστές του Άρη Σαβούρδου εφάρμοσαν κατά γράμμα το πλάνο του προπονητή τους μέσα στο γήπεδο.

Το 4-3-3 του Άρη Σαβούρδου δούλεψε σχεδόν με απόλυτη ακρίβεια. Ο Τετώρος κάτω από δοκάρια με τον εξαιρετικό Κλεώπα στο δεξιό άκρο της άμυνας, τον συνεπή Κολοστούμπη στα αριστερά με το δίδυμο του Αδάμη με τον Καπράνου να βάζει εμπειρία (απαιτούμενη σε αυτά τα παιχνίδια) μυαλό και σκληράδα με τον «γιατρό» να «σκουπίζει» και τον «Ντέμη» να βάζει το κορμί του στην «φωτιά». Μπροστά τους στο χώρο του κέντρου ο Στρέμπας ο οποίος πήρε πρώτες μπάλες σε υποδοχή και αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο του κέντρου με την επίθεση βοηθώντας σε μεγάλο βαθμό στην κατοχή και τον ρυθμό, με τον «αθόρυβο» αλλά ουσιαστικό Λυτρίβη να κάνει μπόλικη βρώμικη δουλειά και  τον Χατζηγιάννη να τρέχει όλο το γήπεδο λες και ήταν «σκούτερ». Στα πλάγια της επίθεσης ο «εγκεφαλικός» Δημάκος στα δεξιά, ο Αγγελόπουλος σε ρόλο «killer» στα αριστερά με τον υπερπολύτιμο Ράλλιο στην κορυφή.

Με αυτή την διάταξη ο Πανθυρεατικός κατάφερε να χαλάσει εντελώς την ανάπτυξη, την δημιουργία και το καλό παιχνίδι επαφών του Λεωνιδίου βασισμένος στην πίεση του η οποία ξεκινούσε από την πρώτη γραμμή (τους επιθετικούς του) για να ακολουθήσει το συμπαγές κέντρο με πολύ πρέσινγκ και ο επιθετικός τρόπος άμυνας στα μετόπσιθεν με τους Αστρινούς να παίρνουν την μπάλα στα πόδια τους ορίζοντας τον ρυθμό και το τέμπο του αγώνα.

Το Λεωνίδιο προσπάθησε αλλά εγκλωβίστηκε στα λάθη από την πίεση που δέχτηκε με τον Αργύρη Κατσίχτη να ανακατέβει την τράπουλα αλλά να μην μπορεί να βρει λύσεις με τον Κατσικαδά να έχει καλές αλλά και ημιτελής στιγμές και τον Παύλο να κάνει σπουδαίες επεμβάσεις όντας σε εξαιρετική μέρα.

Κάπως έτσι ο Πανθυρεατικός προσπαθούσε και ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο περνούσε μπάλες ανάμεσα στις γραμμές δημιουργώντας συνεχώς ρήγματα με διαγώνιες κινήσεις που έδιναν πλάτος στην επίθεση και υπεραριθμία στα άκρα. Ο Στρέμπας στον άξονα έδινε την ηρεμία και τον κάθετο προσανατολισμό, οι Λυτρίβης και Χατζηγιάννης τα τρεξίματα με τον Δημάκο στα δεξιά να έχει ελεύθερο ρόλο κινούμενος πολλές φορές και κεντρικά γεγονός που δημιουργούσε τον χώρο για τα ανεβάσματα του Κλεώπα με τον Αγγελόπουλο να γίνεται πάντα ο κρυφός φορ και τον Ράλλιο να κρατά και να σπάει μπάλες πολύ σωστά.

Το πρώτο γκολ του Πανθυρεατικού ξεκινά από κλέψιμο και μπαλιά ακριβείας 25 μέτρων του Στρέμπα στον Δήμακο ο οποίος με σέντρα «λουκούμι» βρήκε τον Στρέμπα που έτρεξε κάθετα χωρίς την μπάλα τον χώρο και έγινε ο επιπλέον παίχτης μέσα στην αντίπαλη περιοχή και το δεύτερο από σέντρα του Κλεώπα βρίσκοντας στην κλασσική διαγώνια κίνηση τον Αγγελόπουλο σε ένα από τα αγαπημένα του σημεία κάνοντας αυτός το 2-0.

Ένα ακόμα βασικό στοιχείο είναι και ο τρόπος που αμύνθηκαν οι κιτρινόμαυροι οι οποίοι έστρεψαν την προσοχή τους στον Γρηγόρη Λάτση τον οποίο και απενεργοποίησαν με τον Καπράνο να κάνει πολύ καλή δουλειά πάνω στον Σπύρο Βερβεσό. Ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος μπορεί στο τέλος να βρήκε δίχτυα ωστόσο ήταν πολλές οι φορές που ήταν πολλά μέτρα μακριά από την περιοχή για να πάρει μπάλα και να βοηθήσει τους συμπαίκτες του γεγονός που τον κούρασε σε συνδυασμό με τις δυνατές μονομαχίες με τους αντίπαλους αμυντικούς που έδωσε.

Ο Άρης Σαβούρδος είδε την ομάδα του να πετυχαίνει δυο γκολ, να έχει ένα δοκάρι και 4-5 μεγάλες ευκαιρίες και ταυτόχρονα τους ποδοσφαιριστές του με μάτια να γυαλίζουν βγάζοντας περίσσιο πάθος, θέληση και ενέργεια για κάθε μπάλα μέχρι να έρθει η νίκη αυτή.

Στο ντέρμπι αυτό αν προσθέσει κανείς εκτός από τις δύο καλές ομάδες που έδωσαν ρυθμό και την εξαιρετική ατμόσφαιρα του γηπέδου τότε μιλάμε για ένα παιχνίδι που συνήθως γίνεται σε μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές κατηγορίες.

Αυτές οι αναμετρήσεις του Πανθυρεατικού με το Λεωνίδιο κρύβουν πάντα μια παράξενη και άγρια ομορφιά και πέραν από την όποια ανάλυση και τον νικητή το Αρκαδικό ποδόσφαιρο βγαίνει κερδισμένο.