Άνω Δολιανά: Εορτασμός της Επετείου της ιστορικής μάχης Δολιανών (pics,vid)

Με λαμπρότητα γιορτάστηκε την Κυριακή 23 Μαΐου η 200ή  επέτειος της Μάχης των Δολιανών που έγινε στις 18 Μαΐου του 1821.

Το πρωί της Κυριακής μετά τη Δοξολογία στο ναό του Αγίου Γεωργίου, ακολούθησε συγκέντρωση στο χώρο του Μνημείου των Ηρώων, όπου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση, έγινε κατάθεση στεφάνων και εκφώνηση του πανηγυρικού λόγου της ημέρας από τον κ. Παναγιώτη Μπουζιόπουλο, δάσκαλο.

Μετά το πέρας της εκδήλωσης οι επισκέπτες κατευθύνθηκαν προς το Εθνολογικό Μουσείο του χωριού όπου έγινε ξενάγηση στο Ταμπούρι του Νικηταρά .

Το μήνυμα της ημέρας έδωσαν ο υφυπουργός Εξωτερικών και βουλευτής Αρκαδίας της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Βλάσης, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παπαηλιού Γ., ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Π. Νίκας, ο δήμαρχος Βόρειας Κυνουρίας Γ. Καμπύλης, ο κ. Πέτρος Τατούλης επικεφαλής της παράταξης «Νέα Πελοπόννησος» ο κ. Γιαννακούρας και Ρουλεμιώτης μέλη της παράταξης και περιφερειακοί σύμβουλοι, ο πολιτευτής της ΝΔ Γ. Κατσίρης και ο πρόεδρος του χωριού Δημήτρης Μεγκλής.

Δείτε όλες τις φωτογραφίες στο fb

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΔΟΛΙΑΝΩΝ (18 ΜΑΪΟΥ 1821)

Λίγες μέρες μετά τη νίκη των επαναστατών στο Βαλτέτσι (12 και 13 Μαΐου 1821) οι Οθωμανοί εκστρατεύουν για να διαλύσουν το στρατόπεδο των Βερβένων.  Η δύναμη, ισχυρή, χωρίζεται σε τρία τμήματα. Το πρώτο από το Μάνεσι (Ψηλή Βρύση ,σήμερα) προχωρεί να αποκλείσει το στρατόπεδο από δυτικά.

Το δεύτερο, η κύρια δύναμη, με επικεφαλής τον Μουσταφά-μπέη  ( Κεχαγιά, δηλαδή αναπληρωτή του Χουρσίτ πασά, γνωστό και ως Κεχαγιάμπεη) κατευθύνεται μέσω Δολιανών προς τα Βέρβενα. Το τρίτο προχωρά προς το Δραγούνι, διαλύει το, εκεί, φυλάκιο σκοτώνοντας τον επικεφαλής  Γεωργάκη Διγενή και τους περισσότερους από΄την ολιγάριθμη φρουρά και συνεχίζει για να αποκλείσει τα Β,ερβενα από ανατολικά.                                                                                                                                       

Τα Δολιανά αποτελούσαν τότε ένα απλό στρατιωτικό φυλάκιο. Καθώς βρίσκονταν στον ορεινό δρόμο που οδηγούσε από τα Βέρβενα στο Άργος. Αυτό το δρόμο είχε επιλέξει ο Νικήτας Σταματόπουλος ή Νικηταράς με 120-150 παλικάρια με εντολή να ενισχύσει την πολιορκία του Ναυπλίου. Το πρωί της 18ης  Μαΐου βλέποντας τους Τούρκους να ανηφορίζουν προς το χωριό γυρίζει πίσω από το ξωκλήσι του Αγιάννη και σε συνεννόηση με τον Δολιανίτη οπλαρχηγό  Μητρομάρα, αποφάσισαν να οχυρωθούν σε δεκατρία σπίτια του χωριού μπροστά και εκατέρωθεν του ρέματος του Τσάκωνα. Στη δύναμη του Νικηταρά προστίθενται οι Δολιανίτες  μικροκαπετανέοι   Ηλίας Κωνσταντόπουλος ή Λιάπης και ο Κώστας Καρζής με οπλισμένους κατοίκους του χωριού και η φρουρά του φυλακίου στελεχωμένη από ντόπιους και Αγιοπετρίτες. Σύνολο περίπου 300 πολεμιστές.  Ο Νικηταράς οχυρώνεται στο σπίτι του Χριστοφίλη ( το σημερινό μουσείο « το ταμπούρι του Νικηταρά») και ο Μητρομάρας στο σπίτι του Καραμήτρου. Ο  Κεχαγιάμπεης εγκατέστησε το αρχηγείο του στην εκκλησία του Αγίου Γιώργη (παρ΄ ότι η συγκεκριμένη εκκλησία δεν αναφέρεται στις απογραφές του1700 και 1828, είναι επιβεβαιωμένο ότι υπήρχε το 1821 και αναφέρεται από τον Φωτάκο) από όπου έβλεπε όλη τη ρεματιά του Τσάκωνα. Εκεί τοποθέτησε τα δύο κανόνια που διέθετε και διέταξε να γκρεμίσουν τα οχυρωμένα σπίτια. Οι κλεισμένοι στα σπίτια αμύνονταν γενναία και άφοβα και όταν τα κανόνια τρύπησαν  τις πόρτες, πίσω από τις οποίες είχαν χτίσει τοίχο από πέτρες, ένας Βαρβιτσιώτης από μία τρύπα μιας πόρτας του σπιτιού του Καραμήτρου σημάδευσε και σκότωσε τον αρχιπυροβολητή. Έφθασε το απόγευμα και η μάχη συνεχιζόταν σκληρή και αδυσώπητη με σοβαρές απώλειες για τους Οθωμανούς.

Το ίδιο χρονικό διάστημα η μάχη των Βερβένων με τα δύο άλλα σώματα και την ισχυρή δύναμη των επαναστατών του στρατοπέδου ήταν αμφίρροπη. Μάταια οι Οθωμανοί περίμεναν τον Κεχαγιάμπεη για να κάνουν την τελική επίθεση. Επηρεασμένοι μάλιστα από το γεγονός ότι οι Έλληνες κατόρθωσαν, να σκοτώσουν δύο Τούρκους σημαιοφόρους και να καταστρέψουν τις σημαίες τους, αποφάσισαν να συμπτυχθούν  προς τα Δολιανά. Πλησίαζε, μάλιστα, η νύχτα και προμηνυόταν μπόρα. Οι επαναστάτες κατάλαβαν την κίνησή τους και τους κατεδίωκαν από πίσω και τα πλάγια. Όταν έφθασαν στα Δολιανά βγήκαν από τα σπίτια οι οχυρωμένοι και από κοινού τους κυνηγούσαν προς τον κάμπο. Ταυτόχρονα, δύναμη από Μπερζοβίτες,  Αγιοργίτες και Αχλαδοκαμπίτες πλησίασε από βόρεια στη θέση «Κούβλη» και άρχισαν να πυροβολούν. Οι Οθωμανοί φοβήθηκαν την περικύκλωση και μετέτρεψαν την τακτική υποχώρηση σε άτακτη φυγή. Η μπόρα που ξέσπασε και το σκοτάδι δεν επέτρεψε να συνεχιστεί  η καταδίωξη και ο μεγαλύτερος χαλασμός των Οθωμανών. Όμως, είχαν αρκετά θύματα, παρά το γεγονός  ότι οι ιστορικές αναφορές αποκλίνουν σημαντικά. Κατά προσέγγιση υπολογίζονται 250 Οθωμανοί  και πλούσια λάφυρα μεταξύ αυτών και τα δύο κανόνια. Από τους επαναστάτες αναφέρεται νεκρός ο Δολιανίτης Αναγνώστης Ρόρης και η φρουρά του Δραγουνιού.

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι υψώθηκε το ηθικό των Ελλήνων  Επαναστατών και όταν άκουγαν πλέον «Τούρκοι» δεν έφευγαν, αλλά απαντούσαν « που είναι» για να τους αντιμετωπίσουν. Αντίθετα οι Οθωμανοί κλείστηκαν  στο κάστρο της Τριπολιτσάς και δεν τολμούσαν να κάνουν άλλη επίθεση, περιμένοντας μάταια τη βοήθεια του Σουλτάνου.

Κοινό ρεπορτάζ ArcadiaPortal.gr – AstrosNews.gr