Επιλογές και αξίες

Αναμφισβήτητα μια απο τις σημαντικότερες επιλογές του ανθρώπου είναι η επιλογή επαγγέλματος. Στήν Ελλάδα πολύ νωρίς τα παιδιά καλούνται να επιλέξουν το επάγγελμα τους χωρίς να έχουν εμπειρίες του τι θα συναντήσουν και πόσο ταιριάζει αυτό με το χαρακτήρα τους. Αντίθετα σε χώρες της Ευρώπης μετά την αποφοίτηση απο το Λύκειο εργάζονται για 1-2 χρόνια για να αποκτήσουν εμπειρίες και ύστερα να επιλέξουν τι κλάδο θα ακολουθήσουν.

Γονείς και περιβάλλον των παιδιών πιέζουν για την πιο επιτυχή απόφαση μη λαμβάνοντας ίσως υπόψιν  στο βαθμό που απαιτείται,την  ιδιαίτερη κλίση του παιδιού και τις δεξιότητες του.

Φυσικά υπήρξαν και εκπαιδευτικοί που μας προτρέπανε, οταν είμασταν υποψήφιοι για πανελλαδικές, να μην βιαζόμαστε να περάσουμε και εαν χρειασθεί να χάσουμε και 2-3 χρόνια για να επιλέξουμε αυτό που μας ταιριάζει και αγαπάμε. Άλλοι εκπαιδευτικοί  υποστηρίζανε οτι όλες οι σχολές έχουν ανάγκη απο άριστους και δεν είναι σωστή επιλογή οι καλύτεροι μαθητές να πηγαίνουν για γιατροί ή μηχανικοί και οι μέτριοι στις λιγότερο δύσκολες σχολές. Βέβαια τα χρόνια εκείνα (δεκαετίες 1970 και 1980) πολλοί γονείς θεωρούσαν επιτυχία μόνο την είσοδο στο Πανεπιστήμιο εκφράζοντας και τη δική τους ίσως πικρία που σε κάποιους δεν  δόθηκε η ευκαιρία να αγωνισθούν για ακαδημαική καριέρα.

Τι γίνεται όμως με τους άλλους χώρους εργασίας π.χ  τον  τεχνικό  ή τον αγροτικό;Υπάρχουν παιδιά με ισχυρή θέληση να ασχοληθούν με  συγκεκριμμένο επάγγελμα και να θεωρούν οτι αυτό τους εκφράζει;

Συζητώντας με γνωστό μου ηλεκτρολόγο, μου δήλωσε πως υπάρχει μεγάλη έλλειψη τεχνιτών και απροθυμία παιδιών να εργασθεί στο χώρο αυτό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με οικοδομικές εργασίες, υδραυλικούς και ξυλουργούς. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική στον αγροτικό τομέα όπου οι νέοι αποφεύγουν να ασχοληθούν επαγγελματικά. Φυσικά και σε μεγάλο βαθμό τα δικαιολογώ τα παιδιά αυτά δοθέντων των πολλών προβλημάτων του αγροτικού τομέα (μικρός και πολυτεμαχισμένος κλήρος, αβεβαιότητα παραγωγής λόγω κακών καιρικών συνθηκών ή ασθενειών, υψηλό κόστος παραγωγής, δυσκολίες στη διάθεση των προιόντων, έλλειψη νερού κλπ)

Όμως και η κοινωνία δεν εκτιμά σε ίσο βαθμό τα επαγγέλματα των πτυχιούχων με αυτά του τεχνίτη και του αγρότη. Θεωρούνται κατώτερα και δεν είναι στις επιδιώξεις γονιών και κατά προέκταση και των ίδιων των παιδιών. Τα στερεότυπα κυριαρχούν και παρασύρουν πολλούς.

Οι πνευματικοί ηγέτες είχαν απο παλιά επισημάνει οτι το πρωτεύον δεν είναι η δουλειά που κάνεις αλλά η ποιότητα της και πόσο γεμίζει τον ίδιο τον εργαζόμενο. « Διάλεξε το επάγγελμα που αγαπάς και δεν θα δουλέψεις ποτέ» είπε κάποιος με ανοιχτό μυαλό.

Ο λογοτέχνης Γεώργιος Θεοτοκάς είχε γράψει στη δεκαετία του 1950. « Ένας άξιος μαραγκός που κατέχει καλά τη δουλειά του και πιστεύει σε αυτήν, είναι πολύ πιο ολοκληρωμένος και αξιοσέβαστος απο έναν κούφιο πρύτανη ή έναν κακό πρωθυπουργό» Συνεπώς το μείζον είναι η ποιότητα της εργασίας και η χαρά που εισπράττεις ανεξαρτήτως επαγγέλματος.

                                 Αστρος 16/07/2023

                                   Ο  ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

                         ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  ΤΥΡΟΒΟΛΑΣ

                         ΣΥΝ/ΧΟΣ ΓΕΩΠΟΝΟΣ  ΑΤΕ