Ο Πλάτανος αποχαιρετά με δυο τραγούδια τον Βασίλη Κούκλη

Η ερήμωση συνεχίζεται, η φτώχεια μας σε ανθρώπους μεγαλώνει…

 

Όλο και λιγοστεύουμε και αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικά ανατρεπτικό στον μικρό μας πλανήτη, πολύ πιθανόν το όμορφο χωριό μας να επανέλθει εκεί από πού ξεκίνησε σύμφωνα με τον μύθο. Τα πρώτα σημάδια έχουν αρχίσει να εμφανίζονται… Να γίνει δηλαδή αδιάβατη ζούγκλα που τα νερά της ανακάλυψε ατίθασος και φιλοπερίεργος τράγος,

δίνοντας μήνυμα στους ανθρώπους που κατοικούσαν τότε στον Αστρίκη, για την ύπαρξη αυτού του μικρού παράδεισου και την αιτία να μετακομίσουν στην σημερινή του θέση.

 

Όπως ήδη οι περισσότεροι γνωρίζετε το Σάββατο 22 Απριλίου «έφυγε» από κοντά μας και τον μάταιο τούτο κόσμο ο αγαπητός πατριώτης Βασίλης Χρ. Κούκλης. Το ύστατο χαίρε του το είπαμε συγγενείς, φίλοι και πατριώτες την Τετάρτη 26 Απριλίου και τον συνοδεύσαμε στην τελευταία του κατοικία, στην αγκαλιά της γης του Πλατάνου.

 

Του Πλατάνου που τόσο αγαπούσε και υμνούσε, αφιέρωσε δε πολύ χρόνο από την ζωή του στην έρευνα και την καταγραφή της ιστορίας του, και της ιστορίας των ανθρώπων του, στο διάβα των χρόνων.

 

Αποτέλεσμα αυτής της επίπονης δουλειάς του, είναι το βιβλίο του «Αναζητώντας τις ρίζες μας». Το βιβλίο εκδόθηκε το 1993, τριάντα χρόνια τώρα, με χρηματοδότηση του συλλόγου μας, του «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΛΑΤΑΝΟΥ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ» του οποίου ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη το 1964.

 

Το έργο αυτό, όπως και κάθε ανθρώπινο έργο, δέχτηκε θετικές και αρνητικές κριτικές, ανάλογα με την οπτική του καθένα μας.

 

Αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι χρειάστηκε πολύ δουλειά και είναι το μοναδικό μέχρι σήμερα που αναφέρεται στο χωριό μας και την ιστορία του.

 

Είναι δε μάλλον απίθανο να υπάρξει κάτι αντίστοιχο στο μέλλον.

 

Στο πλούσιο βιογραφικό του Βασίλη δεν αναφέρομαι γιατί έχει δημοσιευτεί και είναι ευρέως γνωστό.

 

Στους δικούς του ανθρώπους εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια, ευχόμαστε να είναι καλά, να τον θυμούνται και να τον τιμούν.

 

Στην μνήμη του δύο τραγούδια που ήξερε ότι μου αρέσουν και όποτε συναντιόμαστε και οι συνθήκες το επέτρεπαν μου τα τραγουδούσε με τη καληκέλαϊδη φωνή του.

Αιωνία η μνήμη του.

 

Τζιβαέρι μου (ΕΔΩ)

 

Στο πα και στο ξαναλέω (ΕΔΩ)