Λιγότερο κράτος και πού είναι το κράτος;

Κάθε στερεότυπη έκφραση, από γεννησιμιού της, δηλώνει έλλειψη ποικιλίας και προκαλεί αίσθημα μονοτονίας. Το ανιαρό αποτέλεσμα των στερεοτύπων εκφράσεων τελεί σε ανάλογη (με την μαθηματική σημασία )σχέση προς την συχνότητα χρήσης αυτών των λεκτικών όρων. Όσο περισσότερο χρησιμοποιείται μια έκφραση στερεότυπη, τόσο πιο πολύ κουράζει.
 

Άφθονες μορφές χρήσης και κατάχρησης στερεοτύπων εκφράσεων βρίσκει κανείς σε λόγους πολιτικών και… πολιτικολογούντων.
 

Για παράδειγμα, κουραστήκαμε να ακούμε την φράση “λιγότερο κράτος”. Αυτό είναι το μαγικό ραβδί για την προκοπή μας, που συνιστούν, κατά καιρούς, οι κάθε λογής πολύξεροι!
 

Κατά περίεργο τρόπο, εξόφθαλμα οξύμωρον βέβαια, σε ώρες κρίσιμες όπως είναι: οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες, οι σεισμοί, οι πανδημίες... οι αδιόρθωτοι ξερόλες, χωρίς να ορρωδούν, κραυγάζουν: που είναι το κράτος;
 

Προς τι όλα αυτά; Θα με ρωτήσετε.
 

Απαντώ: Ιδού που εισακούστηκαν, σε μεγάλο βαθμό, οι παρακλήσεις των ανησυχούντων-επιστρέψτε μου τα αδόκιμο-για το πολύ κράτος.

Είναι γνωστό ότι οργανισμοί κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ ΟΤΕ ΕΛΤΑ κ.λ.π) έφυγαν ή εντελώς ή σε μεγάλο βαθμό από το κράτος.

Ποια είναι τα αποτελέσματα; Ο υπολογισμός και η εκτίμηση της ωφέλειας που παρέχουν (και σε ποιον παρέχουν) τώρα αυτοί οι οργανισμοί αποτελεί έργο ειδικών.

Η ταπεινότητα μου διαμαρτύρεται (και πιστεύω πως δεν είμαι μόνος) για τις καθημερινές δυσκολίες που μας τυραννούν εδώ, στα μικρά αστικά κέντρα και πιο πολύ στα χωριά.
Εξηγούμαι: κανένα παράπονο για τους λίγους εναπομένoντες υπαλλήλους των απορφανισμένων Οργανισμών. Απεναντίας τους απευθύνουμε ένα ολόθερμο ευχαριστώ, διότι, παρά τις σοβαρές αντιξοότητες, με πραγματικό ηρωισμό μας εξυπηρετούν.

Δικαιούμαι όμως και εγώ να αναφωνήσω: Πού είναι το κράτος;
 

Πού είναι για να ιδεί τις ουρές ;
 

Στυλιανός Γρηγορίου Παπαντώνης