Έφυγε από τη ζωή ο πολιτικός επιστήμων, νομικός και συγγραφέας Βασίλειος Χ. Κούκλης

Παραμονή του Αγίου Γεωργίου, 22 Απρίλη του 2023, στην Αθήνα, με τον ερχομό της άνοιξης που τόσο αγαπούσε, έφυγε από τη ζωή ο νομικός, πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας Βασίλειος Κούκλης. 

Όσοι είχαν τη χαρά να τον γνωρίσουν και να τον ζήσουν από κοντά, θα θυμούνται για πάντα έναν άνθρωπο με βαθιά καλλιέργεια, προσηνή και γελαστό, με το τραγούδι στα χείλη. Έμπνευσή του σε όλη του τη ζωή, το χωριό στο οποίο γεννήθηκε, ο Πλάτανος Κυνουρίας, το χωριό των νερών και των ερώτων. Η μεγαλύτερη αγάπη του, η μοναχοκόρη του, Άννα, το ακριβό στολίδι των ματιών του, το κορίτσι που απέκτησε με τη γυναίκα του Μαρία, την οποία λάτρευε και την οποία έχασε πρόωρα.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Βασίλειος Κούκλης γεννήθηκε στον Πλάτανο Κυνουρίας στις 23 Ιουνίου του 1937. Οι γονείς του, Χρήστος και Σοφία, απέκτησαν συνολικά τέσσερα παιδιά. Εκτός από τον Βασίλη, τον Κώστα, τον Γιώργο και τον Παναγιώτη. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Άστρους Κυνουρίας και στο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών.

Ήταν πτυχιούχος Πολιτικών και Νομικών Επιστημών του Παντείου και του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις 4 Οκτωβρίου 1964 νυμφεύθηκε τη Μαρία Ι. Ανούση, η οποία του χάρισε την κόρη του, Άννα, και έφυγε άκαιρα από τη ζωή. Το 1965 πέτυχε σε διαγωνισμό πτυχιούχων που είχε προκηρύξει το υπουργείο Εργασίας, στο οποίο εργάστηκε και από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του Γενικού Διευθυντή. Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Ο εργατοϋπαλληλικός μισθός και η νομική προστασία αυτού». Το 1979 εκδόθηκε το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Το Δίκαιον των συλλογικών συμβάσεων εργασίας». Το 1993 εξέδωσε το βιβλίο του «Αναζητώντας τις ρίζες μας: Ο Πλάτανος στο λυκαυγές του βίου του» (Αθήνα, εκδόσεις Καλαμάς), στο οποίο συγκέντρωσε κάθε πληροφορία σχετικά με το αγαπημένο του χωριό, τη γη που τον γέννησε, το χώμα, τα νερά και τα λουλούδια που τόσο αγαπούσε, το σημείο αναφοράς του όλη του τη ζωή. Ακόμα, εξέδωσε το 2015 το ποιητικό άνθισμα «Στιγμές μοναξιάς, αναπόλησης και νοσταλγίας». Έγραφε συνεχώς, βάζοντας τις μνήμες του σε λέξεις και ήταν πάντα κοντά στις εγγονές του, τη Μαριάννα και τη Λυδία, που μεγάλωσαν με τις ιστορίες, τα τραγούδια του και κυρίως με την αγάπη του.

Η κόρη του τον αποχαιρετά με αυτούς τους στίχους:

Τα δέντρα φύλλα γέμισαν
η άνοιξη σαν ήρθε,
τα λουλούδια ανθίσανε
που τόσο αγαπούσες!
Σήκω, πατέρα μου,
τα άνθη να μυρίσεις,
ν' ακούσεις αηδονιών λαλιές,
σήκω να τραγουδήσεις.
Στον ίσκιο των δέντρων που καθόσουνα,
γύρνα και πάλι να καθίσεις,
φύγε απ του τάφου τη σιγή
στο πλάι μας να ζήσεις.
Όλες οι ανθρώπινες ψυχές
που βρίσκονται στον Άδη
συχνά μας επισκέπτονται
τις νύχτες τις αφέγγαρες
που απλώνεται σκοτάδι.
Αλίμονο σε μένανε
απόκριση δεν παίρνω,
την παγερή ταφόπλακα
με δάκρυα τη θερμαίνω
 

Βασίλειος Κούκλης
23.06.1937-22. 04.2023

Γαλανιάδη Εύα