Πρωταθλητής με την αξία και την μαγκιά του αυτός ο Πανθυρεατικός

Δεν ξέρουμε ποιο από τα τέσσερα πρωταθλήματα του Πανθυρεατικού τα τελευταία δέκα χρόνια είναι πιο γλυκό πάντως αυτό είναι ξεκάθαρο πως έχει την δική του αξία και την δική του ξεχωριστή σημασία για την ομάδα του Άστρους.

Σίγουρα η κάθε επιτυχία και το κάθε ένα από αυτά τα τέσσερα πρωταθλήματα έχουν την δική τους θέση στην σημαντική ιστορία του σωματείου ωστόσο ο εφετινός Πανθυρεατικός είναι μια τρανταχτή απόδειξη ομάδας με όλη της την σημασία.

Οι Αστρινοί δεν παρέκλιναν, δεν μετατοπίσθηκαν και δεν παρασύρθηκαν ποτέ από το αρχικό τους πλάνο η ομάδα έγινε μια «γροθιά» με την διοίκηση και τον κόσμο της και στο τέλος το αποτέλεσμα δικαίωσε αυτή την προσπάθεια με τον πιο πιστικό τρόπο ακουμπώντας  πάνω στην πιο ποδοσφαιρική λογική.

Δουλειά, οργάνωση, σχεδιασμός, σαφές πλάνο, όραμα, στήριξη και ένα νέο κίνητρο που ήρθε να ανάψει ξανά την σπίθα του πρωταθλητισμού γιατί αυτή η ομάδα, με αυτόν τον κόσμο και με αυτή την ιστορία έχει στο DNA της να πρωταγωνιστεί και να διεκδικεί πράγματα.

Ο Πανθυρεατικός πήρε το πρωτάθλημα στηριζόμενος σε πολλά νέα παιδιά, βγάζοντας ξανά στον αφρό τον ποδοσφαιρικό καρπό της Βόρειας Κυνουρίας και μία μόνο κίνηση (Στρέμπας) παίχτη εκτός περιοχής με το υπόβαθρο της ποιότητας και της αξίας που περίτρανα πήγε στο Άστρος βοήθησε την ομάδα να φτάσει στον τίτλο.

Κοινός λοιπόν μία μεταγραφή που να μπορεί να κάνει την διαφορά και έτσι και έγινε με τον Αποστόλη Στρέμπα όταν και όποτε τον χρειάστηκε η ομάδα του να κάνει την διαφορά συμπληρώνοντας αρμονικά όλο το ντόπιο στοιχείο και όλα αυτά σε μια ομάδα με ξεκάθαρες ποδοσφαιρικές αρχές και με ένα πολύ δουλεμένο σύνολο.

Ο Πανθυρεατικός επέστρεψε στην κορυφή μεταφέροντας ξανά το απαιτούμενο κίνητρο στους παίχτες του το οποίο κίνητρο μεταφράζεται στην δουλειά μέσα από την οποία έρχεται η εξέλιξη (που είδαμε σε πολλούς ποδοσφαιριστές) βγάζοντας από τους «παλιούς» την επιθυμία και από τους «νέους» την δίψα για διακρίσεις.

Αυτή την φορά ο Πανθυρεατικός δεν ξεκίνησε ως φαβορί το πρωτάθλημα όμως τα κατάφερε και το πήρε γιατί το ποδόσφαιρο έχει την τάση να σου επιστρέφει πράγματα (κάτι ανάλογο όπως η ζωή) και αυτή την φορά δικαίωσε τους κιτρινόμαυρους του Άστρους για την αμετανόητη μανία τους για δουλειά αλλά και για την αμιγώς δική τους ποδοσφαιρική φιλοσοφία.

Ο εφετινός Πανθυρεατικός είναι η ομάδα που δεν τα παράτησε ποτέ, που πάλεψε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο κάθε της παιχνίδι (δες με Βρασιές και Δόξα), που διεκδίκησε ως το φινάλε τις πιθανότητες της, που μόχθησε, που μάτωσε, που κατέθεσε κάθε ικμάδα πάθους και θέλησης μέσα στο γήπεδο και στο τέλος ανταμείφτηκε.

Υπήρχαν σε αυτή την δεκαετία φορές που ο Πανθυρεατικός (και πάλι με την δουλειά του) επιβεβαίωσε την ανωτερότητα του ως φαβορί (και αυτό θέλει τον τρόπο του) φέτος όμως αυτή η ομάδα με την περίσσια ποδοσφαιρική της μαγκιά ανέβηκε στο ψηλότερο σημείο βάζοντας εκεί την σημεία με τον «Πάνθηρα» και αυτό είναι κομμάτι προσωπικού εγωισμού που βγήκε στο γήπεδο και υπερηφάνειας για την πορεία αυτή.

Ο Άρης Σαβουρδος, οι συνεργάτες του, οι παίχτες του και η διοίκηση πέτυχαν και κάτι ακόμα... Έκαναν ολόκληρη την ποδοσφαιρική Αρκαδία να παραδεχτεί την δουλειά τους και την αξία με την οποία κόντρα ίσως και στα αρχικά προγνωστικά έφτασαν ως την κορυφή της Α’ Αρκαδίας.

Επίσης, το πρωτάθλημα αυτό είναι μια μεγάλη προσωπική δικαίωση του Άρη Σαβούρδου ο οποίος δικαιώνει και τις δικές μας σκέψεις που έχουμε αποτυπώσει σε διάφορες χρονικές στιγμές κάνοντας αναφορά για έναν από τους κορυφαίους προπονητές στον νομό μας έχοντας τον τρόπο να στολίζει με την ποδοσφαιρική του ταυτότητα την ομάδα του.

Δικαίωση είναι ακόμα και για την διοίκηση που με επιμονή και μεθοδικό τρόπο έβαλε τις βάσεις για να έρθει αυτή η επιτυχία αλλά και για τους ποδοσφαιριστές με τους παλιότερους να βροντοφωνάζουν πως «είναι ακόμα εδώ» και τους νεότερους να κραυγάζουν πως «ήρθαν» και πως το μέλλον είναι στα πόδια τους.

Το πρωτάθλημα πήγε στο Άστρος μετά από τέσσερα χρόνια αλλά το ταξίδι συνεχίζεται και μια νέα πρόκληση ανοίγεται μπροστά που δεν είναι άλλη από τα μπαράζ ανόδου για την Γ’ Εθνική κατηγορία που ξεκινούν τις επόμενες εβδομάδες.

Ο όμιλος με τους πρωταθλητές (Λακωνίας, Μεσσηνίας, Ηλείας, Αχαΐας, Λευκάδας/Κεφαλονιάς, Ζακύνθου) με τους τρεις πρώτους να ανεβαίνουν είναι δύσκολος αλλά όχι ακατόρθωτος με προσωπική μας άποψη την οποία θα αναλύσουμε ενδελεχώς τις επόμενες μέρες πως ο Πανθυρεατικός μπορεί να τα καταφέρει.

Για όλα αυτά οι άνθρωποι του Πανθυρεατικού αξίζουν να πιουν από το νέκταρ της κούπας μέχρι και την τελευταία σταγόνα και να κοιτάξουν μπροστά στην επόμενη μέρα και στα μπαράζ ανόδου που ακολουθούν.