Πανθυρεατικός - Βρασιές μέσα από «ακτίνες»

Ένας από τους πολλούς άγραφους νόμους του ποδοσφαίρου λέει πως μια ομάδα που συνήθως πάει για δύο αποτελέσματα (νίκη η ισοπαλία) συνήθως στο τέλος χάνει το παιχνίδι και αυτό έμελε να επιβεβαιωθεί το απόγευμα του Σαββάτου 2 Απριλίου στο γήπεδο του Άστρους με τον πιο γλαφυρό τρόπο.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που προσφέρει αμέτρητες συγκινήσεις και μια στιγμή του είναι αρκετή για να αλλάξει την ιστορία ενός αγώνα και να σβήσει τα όσα έχουν γίνει κατά την διάρκεια του δείχνοντας παραστατικά τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος στους πρωταγωνιστές του.

Το ντέρμπι κορυφής του Πανθυρεατικού με τις Βρασιές βγάζει στην επιφάνεια όλα αυτά και ταυτόχρονα βάζει στην «πρίζα» όλο το πρωτάθλημα της Α’ Αρκαδίας ενόψει των τριών τελευταίων αγωνιστικών με επίκεντρο πάντα την κούρσα στην κορυφή της βαθμολογίας.

Η μια στιγμή που αναφέραμε παραπάνω δεν είναι άλλη από το γκολ του Αποστόλη Στρέμπα στο 94ο λεπτό με κεφαλιά έπειτα από εκτέλεση κόρνερ του Γιώργου Χαρμπαλή το οποίο χάρισε τους τρεις βαθμούς της νίκης στον Πανθυρεατικό με τους οποίος έπιασε στην κορυφή τις Βρασιές και δίνοντας τους αυτή την στιγμή το πλεονέκτημα να κρατούν την τύχη στα χέρια τους.

Η αναμέτρηση του Πανθυρεατικού με τις Βρασιές ήταν ένα «καυτό» και πραγματικό ντέρμπι, ένα παιχνίδι μεγάλης σκοπιμότητας και για τους δύο για διαφορετικούς ο καθένας λόγους που σε μεγάλο βαθμό δικαιολογεί το γεγονός πως έκανε τις ομάδες διστακτικές, προσεκτικές και με πλήρη επίγνωση στην κάθε απόφαση που θα έπαιρναν οι παίχτες και οι προπονητές για την ροή και την εξέλιξη του.

Το σημείο αυτό δικαιολογεί και αποκρυπτογραφεί ως μια λογική πράξη και τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκαν οι Βρασιές μέσα στο γήπεδο που είχε ως αποτέλεσμα να μην πάρουν επιθετικά ρίσκα αναζητώντας τις στιγμές τους όπου μία εξ’ αυτών με τον Κολιόπουλο στο 84’ έφτασαν μια ανάσα από το γκολ που δεν ήρθε στην καλύτερη τους ευκαιρία στον αγώνα.

Από την άλλη ο Πανθυρεατικός ήταν ανώτερος και καλύτερος κατά γενική ομολογία με περισσότερη ενέργεια και με πιο στοχευόμενο τρόπο προσέγγισης του αγώνα ο οποίος είχε απαρέγκλιτη πρόθεση να κοπεί η ανάπτυξη και η δημιουργία των Βρασιών πράγμα που έγινε σε πολύ μεγάλο βαθμό και στην συνέχεια με την κυκλοφορία της μπάλας να ανοίξει το γήπεδο αναζητώντας στην επίθεση το γκολ.

Τα δεδομένα κατά την διάρκεια του αγώνα ήταν τέτοια που άλλαζαν συνεχώς αφού ο Πανθυρατικός έχει διάστημα πίεσης στα μέσα του πρώτου μέρους με σουτ έξω από την περιοχή και με δύο φάσεις μέσα με το πλασέ του Αδάμη στις αρχές και το διαγώνιο σου του Αγγελόπουλου που έβγαλε ο Κατσιαούνης και με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου με τις Βρασιές μα σωστές αλληλοκαλύψεις και επιθετική άμυνα να αποκρούουν την όποια πίεση, για να ακολουθήσει η κόκκινη του Αδάμη στο 76’ με τις Βρασιές εκεί να παίρνουν μέτρα μεταφέροντας την μπάλα στο αμυντικό τρίτο των Αστρινών βγάζοντας και την καλύτερη τους ευκαιρία με το σουτ του Κολιόπουλου στο 84’.

Το 4-3-3 του Άρη Σαβούρδου που δούλεψε το παιχνίδι από τον πάγκο του τόσο με τις εσωτερικές του αλλαγές όσο και με τις παραλλαγές στην διάταξη και στα πρόσωπα (δες μετά την αποβολή του Αδάμη) είχε προαπαιτούμενο την πίεση στην μπάλα, την κυκλοφορία και το passing gameε τους Χαρμπαλή, Κολοστούμπη, Τακλή και Χατζηγιάννη που πέρασαν στο παιχνίδι να δίνουν πράγματα (μικρά αλλά ουσιαστικά) στην ομάδα τους η οποία κυρίως όταν έμεινε με 10 παίχτες διαχειρίστηκε άψογα την αναμέτρηση αν σκεφτεί κανείς πως το παιχνίδι ήταν στην ισοπαλία έχοντας το βάρος αφενός να μην δεχθεί κάποιο γκολ και αφετέρου να πετύχει.

Για τις Βρασιές το 4-2-3-1 του Βαγγέλη Αδαμογιάννη είχε ως σκοπό το κλείσιμο των χώρων, το κράτημα μπάλας (δεν έγινε σε μεγάλο βαθμό) αλλά και το γρήγορο transition από την άμυνα στην επίθεση που επίσης δεν κατάφερε να βγει. Η είσοδος του Κατσίρη αντί του Κοδέλλα είχε ξεκάθαρους αμυντικούς προσανατολισμούς με τον Κοπρένκα να πηγαίνει στο αριστερό άκρο της άμυνας ως ένα άτυπο τρίτο επί της ουσίας στόπερ ενώ ο Λεπεντζής του του Σταθουλόπουλου και ο Τσαγγούρης αντί του Σαλαπάτα είχαν τον αδόκιμο ίσως ρόλο της σκοπιμότητας που ωστόσο στα τελευταία λεπτά πιθανόν να έπαιξαν τον ρόλο τους μιας και κόπηκε η κυκλοφορία που είχαν πάρει οι Βρασιές από το σημείο που έπαιζαν με παίχτη περισσότερο ενώ χάθηκε και επιπλέον ύψος στην στατική φάση του γκολ των Αστρινών από το κόρνερ.

Άξιο αναφοράς το γεγονός πως ο Πανθυρεατικός κέρδισε συνολικά 12 κόρνερ εκ των οποίων τα 10 ήταν από τα δεξιά όπως έβγαινε στην επίθεση με τα 9 του δευτέρου ημιχρόνου να είναι επίσης όλα από δεξιά πετυχαίνοντας γκολ στο τελευταίο του στο 94ο λεπτό έναντι των τριών που κέρδισαν οι Βρασιές στο παιχνίδι.

Το άγχος και η πίεση του αποτελέσματος ένθεν κέθεν έφερε πολλά λάθη και από τις δύο πλευρές, νευρικότητα (στο καθαρά ποδοσφαιρικό σκέλος) και πολλές ημιτελής ενέργειες με την μία ομάδα να προσπαθεί να εξουδετερώσει τα ατού της άλλης πράγμα προφανές για την κρισιμότητα του αγώνα.

Σε όλα αυτά αξίζει και πρέπει να τονίσουμε την πολύ υψηλού επίπεδου διαιτησία του Άρη Διαμαντόπουλου ο οποίος έκανε ρεσιτάλ μαζί με τους βοηθούς του Παναγιώτη Τσούκα και Νίκο Λουκά και απέδειξε γιατί ο διεθνής μας ρέφερι βρίσκεται στους κορυφαίους της χώρας μας βάζοντας και η τριάδα των διαιτητών το δικό τους λιθαράκι σε αυτό το παιχνίδι.

Το Πανθυρεατικός-Βρασιές ανήκει στην ιστορία ως ένα από τα σπουδαιότερα παιχνίδια των τελευταίων ετών σε ένα κατάμεστο γήπεδο και σε μια δίχως καμία αμφιβολία τρομερή ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι φίλαθλοι των δύο ομάδων που θα ζήλευαν μεγαλύτερες κατηγορίες.

Αυτή την στιγμή ο Πανθυρεατικός έπιασε στην πρώτη θέση τις Βρασιές και έχει τον πρώτο λόγο αφού τίποτα ακόμα δεν έχει κριθεί με τους Αστρινούς την επόμενη εβδομάδα να πηγαίνουν για ντέρμπι τίτλου στην Μεγαλόπολη με την Δόξα και την ομάδα του Αγίου Ανδρέα να παίζει όλη την χρονιά στο Λεωνίδιο.

Αυτό το παιχνίδι ας γίνει η αφορμή για ένα καλύτερο τοπικό πρωτάθλημα από εδώ και στο εξής όχι μόνο αγωνιστικά και στην κερκίδα αλλά και με το επίπεδο και τον σεβασμό των παιχτών μέσα στο γήπεδο.