Γράφει ο Θοδωρής Βαρίκος

Συνεχίζω με την  τριλογία μου (δεύτερο κείμενο , το τρίτο μετά τις  εκλογές της 25ης Ιουνίου) , και  μετά, θα δω τι θα κάνω ο μαύρος , άραχλος και δυστυχής.   Μια διευκρίνιση  ωστόσο, για  να μην γίνουν   τυχόν  παρανοήσεις και παρεξηγήσεις  και τα . . .  χαλάσουμε  και...

Ο ρόλος των βουνών είναι πολύπλευρος. Είναι πλαίσιο ζωής για ένα ποσοστό πληθυσμού που στηρίζεται στον Πρωτογενή Τομέα, αντικείμενο φυσιολατρίας, ηρεμίας, σωματικής εκτόνωσης, σπουδαστήριο άγριας ζωής και βιότοπος ανθρώπων με καλλιτεχνικές ή άλλες ανησυχίες. Είναι κυρίως μακριά απο το μεγάλο...

Γράφει ο Θοδωρής Βαρίκος

Σιγά  μην  ασχοληθώ,  με Λιγνάδηδες,  Κολωνούς  και Μίχους, με Γεωργούληδες  και Χρονοπούλες ,  με Νοβάρτις,  με υποκλοπές  παρακρατικών (άλλο, εάν , σε οποιαδήποτε  άλλη χώρα  ο Πρωθυπουργός  της θα  ήταν φυλακή και η κυβέρνησή  του, για διακοπές) με πλειστηριασμούς , ...

Πάντα πίστευα ότι οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης για να μπορέσουν να είναι ανεξάρτητοι και να εφαρμόσουν τις πολιτικές που επιθυμούν θα πρέπει με κάποιο τρόπο να έχουν τη δυνατότητα να αντλούν πόρους από την περιοχή την οποία διοικούν συμπληρωματικά με αυτούς που προέρχονται από την Κεντρική...

Του Στράτη Δαλιάνη

Μια πολιτιστική όαση  φύτρωσε στην πλατεία του Άστρους.

Βασικός συντελεστής της πρότασης αυτής είναι ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης – παραγωγός Αλέξανδρος Παπαηλιού, ο οποίος επέστρεψε στην πατρίδα του για να δώσει μία δυνατή πολιτιστική πνοή.

Δεν αρκείται μόνο στην...

Αγαπητέ φίλε Νίκο Ανδρουλάκη

Μην ξεχνάς ότι: «Η δεξιά δεν ξεχνά τον εαυτόν της».

Αυτό ήταν το σύνθημα του 1981 που μας ενέπνευσε ο

 αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, ο χαρισματικός εκείνος ηγέτης.

Ο λαοπρόβλητος ηγέτης που βρέθηκε μπροστά σε έναν λαό κομματιασμένον σε πολλά και ποικίλα...

Όπως η βλάστηση και τα λουλούδια προσδίδουν χρώμα και υπόσταση στο έδαφος, έτσι και οι άνθρωποι διανθίζουν τους τόπους τους. Όταν κόβεται ένα λουλούδι, όταν ξεριζώνεται ένα δέντρο, το έδαφος δεν είναι πια το ίδιο. Ούτε από πλευράς αισθητικής, ούτε από πλευράς στατικότητας. Είναι πιο φτωχό σε χρώματα...

 Ανάμεικτα συναισθήματα με πλημμύρισαν, όταν πάτησα τα ευλογημένα και αιματοβαμμένα χώματα της Κύπρου.

 Αισθήματα χαράς γιατί ύστερα από 52 χρόνια συναντηθήκαμε με τους φίλους και συμφοιτητές μου από τη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών, τους Κυριάκο Καποδίστρια και Κώστα Ιορδάνου, με τους οποίους...

Σε ποιόν θα παραδώσουμε ΟΣΕ και άλλες ΔΕΚΟ που ασφαλώς και οφείλουμε να εκσυγχρονίσουμε; Στη νομενκλατούρα; Στους συνδικαλιστές; Στους παραγοντίσκους που ξεκοκάλισαν τα πάντα τόσα χρόνια στο κουφάρι της πατρίδας; Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει αυτό;  Όχι. 
Αν υπήρχε δεν θα είχαμε φθάσει στη χρεοκοπία...