Σαράντα (40 !!!) χρόνια μετά… σαν να μην πέρασε μια μέρα… (pics)

«Οι ωραίες στιγμές είναι πάντα μελαγχολικές. Ξέρεις ότι είναι φευγαλέες, θέλεις να τις κρατήσεις, δεν μπορείς. Τη μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονάει…»

Την ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σε ένα άλλο όνειρο  ξεδίπλωσαν και έζησαν, το Σάββατο 16 Ιουνίου,  20 παλιοί συμμαθητές του Λυκείου Άστρους, αποφοιτήσαντες  το 1979. Μπορεί οι δρόμοι τους να είχαν «χωρίσει» 40 χρόνια πριν, αλλά  ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα.  Βρέθηκαν και πάλι ( ψυχή της συνάντησης η Δήμητρα Φάκλαρη ), αγκαλιάστηκαν, συζήτησαν,  γέλασαν και δάκρυσαν, τραγούδησαν και χόρεψαν (βοήθησε τα μάλα η γνήσια κρητική τσικουδιά της Δήμητρας Ρούνη), θυμήθηκαν τα χρόνια τα παλιά και έγιναν και πάλι παιδιά.

Οι παλιές φωτογραφίες και οι φωτοτυπίες από τις  Πράξεις του Συλλόγου Διδασκόντων του σχολείου εκείνη την περίοδο έδωσαν το ερέθισμα για να ξεκινήσει ένα συγκινητικό ταξίδι στο χρόνο και στον κόσμο των κοινών αναμνήσεων.

Και μπορεί  ο καθένας να κράτησε, από εκείνα τα μαθητικά χρόνια της ανεμελιάς και της αθωότητας,  τα δικά του κομμάτια, αφού  η μνήμη είναι επιλεκτική, αλλά όλα αυτά τα κομμάτια ενώθηκαν και συμπλήρωσαν  και πάλι το παζλ της κοινής μαθητικής ζωής. Ο ι καθηγητές, τα μαθήματα, οι εκδρομές, οι γιορτές, ο κατάλογος και  οι εξετάσεις, οι ποινές, οι κανονισμοί,  τα όμορφα πειράγματα και οι σκανταλιές άφησαν βαθιά  και ανεξίτηλα χνάρια στη μνήμη και στην ψυχή.

Αναμνήσεις… Αναμνήσεις που γεννούν τη συγκίνηση, που ζωγραφίζουν το χαμόγελο, που σμιλεύουν την ευτυχία, που τροφοδοτούν την ελπίδα…

  Δικαιολογημένη η απουσία για όσους δεν τα κατάφεραν να παρευρεθούν λόγω ανειλημμένων  υποχρεώσεων και προβλημάτων, που  έστειλαν όμως τους χαιρετισμούς και την αγάπη τους.

Στους αδικαιολογήτως απόντες καταχωρήθηκε απουσία.                                          

 Η νέα συνάντηση, για τα Τμήματα Γ1 και Γ2  της Θεωρητικής Κατεύθυνσης και  του Τμήματος Γ3  της Θετικής Κατεύθυνσης  της Γ Τάξης του Λυκείου  Άστρους, έτους  1978-1979, ορίστηκε για το Σάββατο 22 Ιουνίου  2019.

«Να μας έχει ο Θεός γερούς πάντα ν΄ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε…».

 Μαθητικές μνήμες…

Τελειώσαμε το Δημοτικό  Σχολείο τον Ιούνιο του 1973. Δεν υπήρχε τότε χωριό στο Δήμο μας που να μην είχε το Δημοτικό του Σχολείο. Στο Γυμνάσιο (εξατάξιο τότε) βρεθήκαμε όλοι μαζί, αφού περάσαμε με εισιτήριες εξετάσεις (περιόδου Ιουλίου 1973) « ως συγκεντρώσαντες τεσσαράκοντα και άνω μονάδας» και όπως «ομοφώνως αποφαίνεται η συσταθείσα και συνελθούσα εις συνεδρίαν  επιτροπή υπό του Γυμνασιάρχου κ. Ιωάννου Ν. Σιούτου, αποτελουμένη εκ των Καμπύλη Παναγιώτου, φιλολόγου, Σακαλή Ηλία, φιλολόγου, Λινάρδου Κωνσταντίνου, θεολόγου, Βρέττα Αθανασίου, μαθηματικού και Πούρνου Νικολίας, φυσικού» Πράξις 46^η ). Το θέμα της Έκθεσης: «Τι μας διηγείται ένας κόκκος σίτου…»

Από τον Κανονισμό του Σχολείου κατά το σχολικόν έτος 1973-1974 (Πράξις 16^η –άρθρα 20) σύμφωνα με το άρθρο 5 «Απαγορεύεται εις τους μαθητάς η άνευ αποχρώντος λόγου κυκλοφορία κατά τας απογευματινάς ώρας και παντελώς πέραν της 8 κ΄30΄εσπερινής…», σύμφωνα με το άρθρο 6 «Η όλη εμφάνισις των μαθητών δέον να είναι σεμνοπρεπής…»,  σύμφωνα με το άρθρο 7 «Η κόμη των μαθητών θα κόπτηται λελογισμένως δια ψαλίδος, μη επιτρεπομένων παραγναθίδων.», σύμφωνα με το άρθρο 9 «Απαγορεύεται η συναναστροφή μαθητών μετ΄εξωσχολικών ατόμων  μη συγγενών των.», σύμφωνα με το άρθρο 10 «Απαγορεύεται η παραμονή των μαθητών εις διάφορα κέντρα, οίον καφενεία, σφαιριστήρια, κουρεία, οινοπωλεία και λοιπούς δημοσίους χώρους.», σύμφωνα με το άρθρο 11 «Αι μαθήτριαι να φέρωσι  καθημερινώς πιοδιάν κανονικού μήκους, χρώματος κυανού μετά λευκής κορδέλλας εις την κεφαλήν της κομμώσεως αυτών…», σύμφωνα με το άρθρο 12 «Απαγορεύεται αυστηρώς η μετάβασις των μαθητών εις τα διάφορα γήπεδα…». 

Με τόσα  (και τέτοια) «απαγορεύεται» ψάχναμε, μάταια,  να βρούμε τι επιτρέπεται…  Ποιος να τολμήσει να σηκώσει κεφάλι, ποιος να αρθρώσει λόγο αμφισβήτησης, ποιος να κάνει  «κοπάνα» ,αφού το άρθρο 20 του κανονισμού ήταν ξεκάθαρο και τσεκουράτο: « Η υπό των  μαθητών παράβασις του εν λόγω κανονισμού αποτελεί σοβαρώτατον παράπτωμα και συνεπάγεται αυστηροτάτην τιμωρίαν.».

Υπήρχε όμως μια ξεχωριστή ημέρα που, παρά τις βαριές καμπάνες που έπεφταν την επομένη, κανένας κανονισμός και τίποτα δεν μπορούσε να αποτρέψει  την ομαδική κοπάνα  των μαθητών.  Ήταν το Ράλι Ακρόπολις και η ειδική  χωμάτινη διαδρομή  από τον Άγιο  Ιωάννη έως το Άστρος.

Υπήρχαν και άλλες φορές που «διαγράφαμε» τον κανονισμό, για να γράψουμε τις δικές μας παιδικές ιστορίες,  για να ζήσουμε τις δικές μας  χαρούμενες στιγμές. Γιατί  μπορεί αρκετά να άλλαξαν από το 1973 έως το 1979, αλλά ο κανονισμός του Σχολείου δεν άλλαξε και πολύ.  Στην Τρίτη Λυκείου, το 1979,  οι μαθητές στέκονταν προσοχή (κυριολεκτικά),  όταν η Λυκειάρχης περνούσε από το προαύλιο. Στην  Τρίτη Λυκείου κάποιοι μαθητές «έφαγαν» αποβολή, γιατί στην τσάντα τους  βρέθηκαν λογοτεχνικά βιβλία (Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα-Λουντέμης) ή κάποιο «Λεύκωμα.

 Μόνο που με το πέρασμα των χρόνων είχαμε μάθει , με το δικό μας τρόπο, να αμφισβητούμε και να κρίνουμε. Να χαράζουμε τα δικά μας μονοπάτια. Να διαμορφώνουμε τον δικό μας κόσμο. Να γεμίζουμε τις παρέες μας. Να ανακαλύπτουμε τις ομορφιές της ζωής  στα μαθήματα, στις εκδρομές, στις σχολικές γιορτές, στις όποιες μας συναντήσεις. Να ζούμε την κάθε στιγμή.  Και, το κυριότερο, να πλάθουμε όνειρα, πολλά όνειρα.

Δεν έλειπαν και οι σκανταλιές. Πάντα βρίσκαμε τον τρόπο. Για να γελάσουμε, για να χάσουμε μερικά λεπτά μαθήματος. Όπως στην αίθουσα του Χημείου όπου τα θρανία, συχνά,  «ταξίδευαν» απ ΄ τα ψηλά στα χαμηλά …

Τον Ιούνιο του 1979 πήραμε το Απολυτήριο και το διαβατήριο για τους  δρόμους της ζωής. Έξω από το φωτογραφείο του Χρήστου Δαβαρούκα βγάλαμε την τελευταία μας μαθητική φωτογραφία.

Την 28^η Πράξη του Συλλόγου καθηγητών του Λυκείου Άστρους (13 Ιουνίου 1979), με θέμα: «Αποτελέσματα απολυτηρίων εξετάσεων Γ΄ Τάξης σχολικού έτους 1978-79, την υπογράφουν η  Λυκειάρχης Ευρυδίκη Μπούτου και οι καθηγητές μας  Τσιώρος Ανδρέας, Κουτίβας Παναγιώτης, Σακαλής Ηλίας,  Άρχοντα Κωνσταντίνα, Γκικόπουλος Γεώργιος, Κολοβός Παύλος, Κυριάκου Έκτωρ, Γκουτζιούλης Παναγιώτης, Παπαδάκης  Παύλος, Παπαγεωργίου Χρίστος, Κουλεντιανού Ελένη, Αθανασοπούλου Σοφία, Τρύφωνα Ειρήνη, Κριτσωτάκη Ιωάννα. Τους είμαστε ευγνώμονες, όπως και σε όλους τους καθηγητές μας, για τα όσα μας πρόσφεραν.

Τα μαθητικά τα χρόνια πέρασαν, αλλά δεν έφυγαν, δεν έσβησαν… Παραμένουν ζωντανά στις μνήμες, παραμένουν στις καρδιές μας…

 Ν.Π.