Το Πάσχα στη Μελιγού τα περασμένα χρόνια (pics)

Σάβ, 27/04/2019 - 17:15
Image

«Ως εκλείπει καπνός εκλειπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός»


Κατανυκτική η μυσταγωγία της Μεγάλης Εβδομάδας και ευφρόσυνο το Πάσχα, δε λέω, αλλά για εμάς στη Μελιγού αυτή η διαδρομή περισσότερο έμοιαζε με πανηγύρι ανέκαθεν, παρά με θείον πάθος και ανάσταση. Όλα αυτά ενεργούν προσχηματικά για εκτόνωση μιας ανοιξιάτικης ορμής που ξεχειλίζει.

Γεμάτης νεανικότητα. Αυτή η πραγματικότητα παραστάθηκε χαρακτηριστικά από τη δημοσίευση του (μπάρμπα) Μήτσου Καλφαγιάννη στην εφημερίδα του ΚΥΝΟΥΡΙΑΚΟΝ ΒΗΜΑ (12-4-1931, φύλλο 39) που γράφει τα ακόλουθα:

w
«…Από του Μεγάλου Κανόνος οι νέοι του χωριού μας ήρχισαν την εργασίαν των να κάμουν πυροτεχνήματα, ώστε είχον μεγίστην προμήθειαν δια τας εορτάς. 
Πολλοί εκ των νέων δεν ελογάριαζαν τίποτε, πετούσαν τα τρίγωνα στο σταυρό την ημέραν της Μεγάλης Παρασκευής ότε ήλθεν ο ιερεύς κ. Εμμανουήλ Καλφαγιάννης εξ Άστρους δια να κάμη και την εκφοράν του εν Μελιγού επιταφίου. Τότε ήρχισεν το τρίγωνον και το χαλκούνι ώστε η εκκλησία μας ελάμβανε όψιν ταβέρνας! Άλλοι μεθυσμένοι, άλλοι γελούσαν, ήσαν όλοι χάλια. 
Την ημέραν του Πάσχα έκαμεν η νοελαία Μελιγούς Ιούδαν όπου τον έκαυσαν εις την πλατείαν του Προδρόμου, και κατόπιν έγινε χορός μέχρις εσπέρας….» 

dv
Με μικρές παραλλαγές τα ίδια ακολούθησαν και γίνονται μέχρι σήμερα. Παραθέτω μερικές φωτογραφίες που δείχνουν ακριβώς αυτό.
Στη λαϊκή μας παράδοση των ημερών του Πάσχα ζούμε έντονα στο πρόσωπο του Ιησού την αναπαράσταση της δοκιμασίας που προηγείται και προαναγγέλλει την ελπίδα της ανάστασης, το θρίαμβο της ζωής ενάντια στο θάνατο. Το θρηνητικό τραγούδι μας το διέσωσε η Σοφία Ψαρογιάννη, όπως το αφηγήθηκε η θεια-Δημήτρω η Λαλογιαννού:

C s


«Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη ημέρα
σήμερα σταυρώνουν το Χριστό τον παντοβασιλέα
σήμερα όλοι χλίβονται και τα βουνά λυπούνται
τον πιάσαν και τον πήγανε σ’ ένα δεντρί από κάτω
και χάμου τον ξαπλώνουνε και τρία καρφιά του βαίνουν
τόνα το βάζουν στην κεφαλή το άλλο του στα πόδια
το τρίτο το φαρμακερό το βάζουν στην καρδιά του
να στάξει αίμα και νερό από τα σωθικά του.
……………………………………………………………………………..
Η Παναγιά σαν τον αντίκρυσε λιποθυμιά της ήρθε
--Μανούλα κάνε υπομονή να κάνει όλος ο κόσμος
--Και πώς να κάνω υπομονή να κάνει όλος ο κόσμος;
είναι υιός μονογενής κι αυτός εσταυρωμένος».

eew

Η αφήγηση της εξέλιξης της Μεγάλης Εβδομάδας στο χωριό μας, όπως την αποτυπώνει η Σοφία Ψαρογιάννη δια στόματος της θεια-Δημήτρως, είναι ένα εξαιρετικό λαογραφικό ντοκουμέντο κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος και κάποτε θα το δημοσιεύσουμε ολόκληρο. Για την ώρα μεταφέρω όσο μας λέει για τον «Γιούδα».


«Κάθε χρόνο φτιάχναμε με χαρτιά και μπαρούτι έναν άνθρωπο κακομούτσουνο, του φορήγανε παλιόσκουτα και τον φέρνανε στην αγορά. Τόνε κραμάγανε σ’ ένα ψηλό κλαρί και μετά του ανάβανε φωτιά για να καεί επειδή πρόδωκε το Χριστό. Τι γινότανε τότε, Παναγία μου! Βροντές και φασαρία. Βρίσκανε καιρό και βαίνανε πολύ μπαρούτι και φυτίλι και κουνιότανε ο τόπος.. μετά κάναμε χορό με τούμπανα και πίπιζες κτλ»

από το Συμπόσιο Μελιγιωτών

Προσθήκη νέου σχολίου

Plain text

  • Δεν επιτρέπονται ετικέτες HTML.
  • Αυτόματες αλλαγές γραμμών και παραγράφων.
  • Οι διευθύνσεις ιστοσελίδων και οι διευθύνσεις email μετετρέπονται σε συνδέσμους αυτόματα.
katafigio