Ο Νίκος Δελφάκης γράφει για την Υπουργοποίηση του Φώτη Κουβέλη

Όταν ένα κόμμα από 6 και πλέον τοις εκατό που είχε,  μέσα σε 2-3 χρόνια φτάνει στο 0,49% (πλήρης εξαΰλωση),  φταίνε οι κεντρικές (και όχι οι επιμέρους) πολιτικές του επιλογές, έτσι όπως αυτές διαμορφώθηκαν, προβλήθηκαν και ακολουθήθηκαν,  από τον Πρόεδρό του πρωτίστως και την ηγετική, παρά τω Προέδρω, ομάδα.   (Το ίδιο ισχύει για οποιαδήποτε άλλη συλλογικότητα, μια δημοτική ή μια συνδικαλιστική παράταξη).

Δεν φταίει ούτε ο ένας που είπε κάτι διαφορετικό, ούτε ο άλλος  που κάποια μέρα πήγε στο τάδε κανάλι αντί να πάει στο δείνα κλπ. Αυτοί θα είχαν, θεωρητικώς,  ευθύνη για κάποια μεταβολή του μισού ή του ενός τοις εκατό. Όταν έχουμε όμως πλήρη εξαϋλωση, το ξαναλέω, φταίνε οι κεντρικές πολιτικές του επιλογές, έτσι όπως αυτές διαμορφώθηκαν, προβλήθηκαν και ακολουθήθηκαν,  από τον Πρόεδρό του και την ηγετική, παρά τω Προέδρω, ομάδα, αυτών που αποφάσιζαν δηλ., τα όσα αποφάσισαν.  Πολύ περισσότερο αυτό συμβαίνει στη σημερινή εποχή που, είτε από τα ΜΜΕ είτε από το διαδίκτυο, ο πολίτης ενημερώνεται άμεσα και πρωτογενώς από την ίδια την  ηγεσία των κομμάτων και όχι μέσω του τοπικού πολιτευτή και βουλευτή ή της τοπικής νομαρχιακής επιτροπής.  

Αν είσαι Πρόεδρος ενός κόμματος που καλώς ή κακώς τού έτυχε κάτι τέτοιο, μετά την επισυμβάσα εξαΰλωση: Αποσύρεσαι, Σιωπάς! Σταματάς! Οφείλεις να εξασφαλίσεις μόνο την ομαλή διαδοχή σου και τέλος! Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι δεν έχεις καμιά ευθύνη (τι χρεία άλλων μαρτύρων έχεις – αλλά τέλος πάντων), λες "αποτύχαμε, θες οι εποχές, θες οι συνθήκες, θες ετούτο ή το άλλο, θες ο χατζηπετρής"  ή δεν λες τίποτα – δεν χρειάζεται πάντα να λέμε και παραμερίζεις. ΄Οταν δεν γίνει αυτό, αλλά δημιουργείς ή μετέχεις σε πολιτικές κινήσεις!!! 100-150 ατόμων (γκρουπούσκουλα τα λέγαμε παλιά), που δίνουν, και καλά,  πολιτική γραμμή!! και βγαίνεις και ξαναβγαίνεις να δηλώσεις "παρών"!!,  είναι βέβαιον ότι θα εκτεθείς, ότι θα κάνεις οπωσδήποτε λάθη, κατά το «γινάτι βγάζει μάτι».

Μα θα μου πει κανείς, δικαίωμά του δεν είναι; Ας εκτεθεί. Ε όχι,  δεν είναι δικαίωμά του. Πρόεδρος ενός κόμματος σημαίνει ότι είσαι ή διετέλεσες, Πρόεδρος όλων όσοι  στοιχήθηκαν, ακολούθησαν, ενθουσιάστηκαν ή και απλώς ψήφισαν. ΄Ησαν πολλοί τέτοιοι στην ΔΗΜΑΡ, αξιολογώτατοι άνθρωποι, διαφορετικών προελεύσεων,  με διαφορετικές προσεγγίσεις για το δέον γενέσθαι, επρόκειτο για ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, το ήξερες. ΄Ησαν πολλοί, που ενώ τα είχαν παρατήσει από χρόνια και είχαν αποδεσμευτεί από τις κομματικές εντάξεις, ξαναστρατεύτηκαν χωρίς να περιμένουν κάποια προσωπική ανταπόδοση και γύριζαν τους άγονους νομούς κι έβαλαν και κάμποσα χρήματα από την τσεπούλα τους, χωρίς να προσδοκούν να εκλεγούν βουλευτές, όπως εμείς εδώ στην Αρκαδία.

 Όταν διετέλεσες Πρόεδρος ενός τέτοιου κόμματος και γνώρισες στις κατά τόπους επισκέψεις σε όλη τη χώρα, αυτούς που συστρατεύτηκαν, αναλαμβάνεις την ευθύνη του 0,49% και σιωπάς, έτσι μόνο τους δείχνεις τον στοιχειώδη ανθρώπινο σεβασμό που δικαιούνται.  «Αποχαιρετάς της Αλεξάνδρεια» με αξιοπρέπεια. Εκτός κι αν νομίζεις ότι έτσι και μόνο θα σώσεις τη χώρα, οπότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.  

Τρίπολη 28/02/2017