Ένα καλοκαιρινό βράδυ στο Παλιό Καστρί

Κυρ, 23/06/2019 - 09:04
Image

Απίστευτη ίσως φαίνεται η καλοκαιρινή ζωή στο παλιό Καστρί στους νεώτερους. Όμως ας το ακούσουμε σαν παραμύθι και ας το χαρούμε σαν καταστάλαγμα της αλησμόνητης εκείνης εποχής.

Το Καστρί με τον ερχομό του καλοκαιριού φορούσε το χαρούμενο εορταστικό του πρόσωπο. Άρχισε να δέχεται τα παιδιά του που ζούσαν πιο κοντά του, αλλά και μακριά του για να περάσουν μαζί του χαρούμενες διακοπές. Εδώ μια μικρή παρένθεση για τους νοσταλγούς της εποχής του χθες. Στις αρχές κάποιου καλοκαιριού συναντώ σε κάποιο δρόμο της Αθήνας το διαλεχτό παιδί του, τον Γιώργο το Σπανό και μεταξύ των άλλων τον ερωτώ: Γιώργο για πού το καραβάκι της αναψυχής; Και εκείνος απλά και αγαπητικά: Όπως πάντα στο λιμάνι της μεγάλης μου αγάπης. Ο πλάτανος της πλατείας μου παίρνει όλα τα φαρμάκια και μου δίνει ζωή. Καλή αντάμωση Αρετή εκεί. Στις αρχές λοιπόν του καλοκαιριού στην άκρη της πλατείας έστηναν μια σκηνή. Εκεί κατά την διάρκεια του καλοκαιριού εδίδονταν αρκετές παραστάσεις από Καστρίτες ερασιτέχνες ηθοποιούς. Οι ταλαντούχοι απλοί χωρικοί, και ήταν πολλοί, αλλά και οι μορφωμένοι της εποχής χωρίς να αφήσουν τις δουλείες τους ή τις ασχολίες τους μεταβάλλονταν σε ηθοποιούς, σκηνοθέτες, ενδυματολόγους. Ακόμη και σεναριογράφους. Θεατές δε όλοι κάτοικοι της περιοχής. Οι εισπράξεις διατίθεντο για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Τα έργα συνήθως ήταν κωμωδίες. Τα κυριακάτικα βράδια που εδίδετο η παράσταση η πλατεία βούλιαζε από κόσμο. Οι φωνές δε, των ηθοποιών και τα γέλια και τα τραγούδια των θεατών έφταναν να ακούγονται ως πέρα το Ξεροκάμπι.

Και τώρα ας αισθανθούμε για λίγο Καστρίτες μιας άλλης εποχής. Καλοκαίρι 1948. Κυριακή βράδυ. Η πλατεία πλημμυρισμένη από κόσμο και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Απόψε ανεβαίνει στην σκηνή η πονεμένη και δακρύβρεχτη ιστορία της Γκόλφως. Το έργο έχει αρχίσει και προχωρεί. Σε μια στιγμή δραματική υπάρχει απόλυτη σιωπή. Οι θεατές αγωνιούν και περιμένουν. Η Γκόλφω ( Γεωργία Παπαϊωάννου) εκλιπαρεί τον αγαπημένο της (Ηλία Κοσμά) να την λυπηθεί και να μην απομακρυνθεί από κοντά της για την αγάπη μιας άλλης. Και την αναγκάσει να πάρει τον δρόμο του θανάτου με το φαρμάκι που κρατά στα χέρια της. Ο Τάσος όμως άκαρδος και ψυχρός βιάζεται να κλείσει αρνητικά το θέμα για να τρέξει στην καινούρια του αγάπη. Εκείνη την στιγμή θαρρείς πως όλη η ανθρωποθάλασσα δεν αναπνέει και μένει ακίνητη. Ξαφνικά από κάποια γωνιά της πλατείας πετάγεται μια αδύνατη γέρικη σιλουέτα. Είναι της Παναγιώτας Περέντε. Με τα χέρια απλωμένα τρέχει προς την σκηνή και απειλεί τον Τάσο και με την στρίγκλικη φωνή της σκίζει εκείνη την νεκρική σιωπή. «Πες το ναι βρε αχρόνιαγε. Λυπήσου την τσούπα (κορίτσι) ρε νεκροφορεμένε! Τί είναι τούτα πού κάνεις; Να ΄χεις τη κατάρα μου αν την παρατήκης». Αράδιασε και άλλα πολλά. Και όλα αυτά με την συνοδεία των απειλητικών χεριών της. Κάνοντας τον κόσμο με δακρυσμένα μάτια ν’ αρχίσει να γελάει με την παιδική αφέλεια της γριάς. Παίχτηκε για αρκετή ώρα ένα κράμα κωμικοτραγωδίας. Κάποτε καταλάγιασε ο κόσμος και το έργο συνεχίστηκε και τέλειωσε. Για πολύ όμως το περιστατικό της γριάς Παναγιώτας, του Πανάγου τροφοδότησε τις συζητήσεις στα καφενεία και τις βρύσες. Τέτοια κωμικά δεν έλλειπαν από την αγορά και την ζωή τους. Είχαν, ειδικά, μερικοί μια ενδόμυχη διάθεση για όμορφα πειράγματα που δημιουργούσαν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα γύρω. Δυστυχώς σιγά σιγά όλο και λιγόστευαν όλα αυτά. Και την θέση τους πήρε η εσωστρέφεια & η αποξένωση. Τα αίτια πολλά. Δεν είναι δική μας δουλειά να τα εξετάσουμε. Μόνο μια ευχή κάνουμε: Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να γίνουμε πιο χαρούμενοι! Άνθρωποι της Αγάπης και του ΕΜΕΙΣ! Όπως ήταν οι πιο πολλοί κάποτε. Το όμορφο Καστρί αποζητά όμορφα παιδιά καλοσυνάτα και προοδευτικά. Μακάρι…..

Αρετή Καβάσαλη

Από το karatoula2009.blogspot.com

Προσθήκη νέου σχολίου

Plain text

  • Δεν επιτρέπονται ετικέτες HTML.
  • Αυτόματες αλλαγές γραμμών και παραγράφων.
  • Οι διευθύνσεις ιστοσελίδων και οι διευθύνσεις email μετετρέπονται σε συνδέσμους αυτόματα.
katafigio