Τα κομμένα μας πόδια

Τα πόδια του κράτους μας είναι κομμένα. Κομμένα και πεταμένα κάτω από ειδήσεις για δωρεάν Wi-Fi σε κοινόχρηστους χώρους, για τον αρραβώνα του πρίγκιπα Χάρι με την ηθοποιό της συμφοράς από τη Χολιγουλάνδη, κάτω από τα πλάνα με τις ουρές στο μετρό πριν από μερικές εβδομάδες όπου στήνονταν αδιαμαρτύρητα νέοι και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, πλάνα με τους ίδιους ανθρώπους στις ουρές της Μαύρης Παρασκευής.

Τα πόδια του κράτους μας είναι πεταμένα κάτω από υπέρτιτλους για τις κατσαρές τρίχες των αδελφών Καρντάσιαν και το «oh, my God!» για τους πέφτουλες των μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο.

Και ενώ πολλά τραγικά γεγονότα βρίσκουν τον δρόμο για τα δελτία ειδήσεων, όπως ο πατέρας που έκαψε τα δύο δίδυμα αγοράκια του, άλλες ιστορίες καθημερινής τρέλας, που λέγαμε παλιά, δεν βρίσκουν ούτε τον δρόμο της καταγγελίας ούτε της δημοσιότητας.

Πότε ακούσατε στην τηλεόραση ή διαβάσατε στα μεγάλα sites για τελευταία φορά ότι τα νοσοκομεία μας υπολειτουργούν, για παράδειγμα; Ή ότι η ΕΛ.ΑΣ συστήνει στους πολίτες να μην παρκάρουν στην οδό Μητροπόλεως, στο Σύνταγμα, 200 μέτρα από τη Βουλή επειδή εκεί σίγουρα θα τους σπάσουν το αμάξι;

Μητέρα φίλης μου από το πανεπιστήμιο κινείτο με το αυτοκίνητό της για δουλειές στο κέντρο της Αθήνας. Ένιωσε έναν οξύ πόνο στο γόνατο. Δεν μπορούσε ούτε να σταθεί ούτε να καθήσει. Κάλεσε ασθενοφόρο. Περίμενε και περίμενε. Κάλεσε και πάλι και της είπαν να περιμένει. Στο τρίτο τηλεφώνημα, της είπαν ότι είχαν πιο σοβαρά περιστατικά και ότι θα έπρεπε να πάει μόνη της στον «Ευαγγελισμό» που εφημέρευε. Με πολύ πόνο μπήκε σε ένα ταξί. Με πολύ πόνο κατέβηκε από το ταξί. Στον «Ευαγγελισμό» τής είπαν ότι δεν μπορούσαν να την αναλάβουν και της είπαν να πάρει ταξί να πάει στο ΚΑΤ. Με πολύ πόνο μπήκε στο αυτοκίνητο του συζύγου της που είχε φθάσει στο μεταξύ και πήγε στο ΚΑΤ. Εκεί, χωρίς να της κάνουν ακτινογραφία, επειδή προηγούνταν πολλά άλλα περιστατικά, της είπαν ότι έχει μια κύστη στο γόνατο και την έδιωξαν για το σπίτι.

(Προφανώς, ο γιατρός στο ΚΑΤ έχει εξαιρετικές μαντικές ικανότητες.)

Αυτό το κράτος φτιάξαμε ύστερα από δισεκατομμύρια ασφαλιστικές εισφορές που έχουμε πληρώσει. Για να μας λέει το Κέντρο «πήγαινε μόνος σου στο νοσοκομείο» και η Αστυνομία «μην παρκάρεις στο κέντρο της Αθήνας, δεν το ξέρεις ότι θα σου σπάσουν το αμάξι;».

Και όλα αυτά, μας φαίνονται λογικά. Δεν μιλάμε, δεν διαμαρτυρόμαστε.

Δεν βαριέσαι... Δώστε μας ουρές να καθήσουμε και να περιμένουμε στωικά το αχρείαστο ηλεκτρονικό εισιτήριο του κάθε Σπίρτζη ή την τιτανοτεράστια έκπτωση του 50% της Μαύρης μας της Παρασκευής.

Στα δημοτικά σχολεία οι σύλλογοι και οι δάσκαλοι ζητούν κολλαριστά πενηντάρικα από τους γονείς για αγορές υλικών και εμείς χαζοχαιρόμαστε που τα βλαστάρια μας ζωγραφίζουν κομμένα τσιγάρα και βραβεύονται για τον αντικαπνιστικό τους αγώνα σε διάφορες ηλίθιες εκστρατείες, εκδηλώσεις και παρουσιάσεις.

Ε, όχι! Αξίζει κάτι καλύτερο στα παιδιά μας από το να ζωγραφίζουν τασάκια με γόπες!

Και, πρώτον, τους αξίζει να έχουν σχολεία και δασκάλους που ξέρουν ελληνικά και δεν στέλνουν στο σπίτι έγγραφα όπου στη θέση του «ο υπογράφων» διαβάζεις «ο υπογραφόμενος»...

Η συστηματική απαξίωση της Υγείας και της Παιδείας έκοψε τα πόδια του κράτους. Από ιστορίες καθημερινής τρέλας, που λέγαμε παλιά, έγινε η τρέλα συνήθεια και καθημερινότητα. Την περιμένουμε, την ζούμε και δεν διαμαρτυρόμαστε έτσι όπως χάσκει η τσέπη μας αποστραγγισμένη.

Έχουμε πόδια μόνο για να μπαίνουμε στις ουρές. Θυμάστε τις ουρές στα ATM με τα capital controls; Τις ουρές για την προμήθεια τραπεζικής κάρτας συναλλαγών; Τις ουρές για τη ρύθμιση της ΔΕΗ; Τώρα στο μετρό, στα μαγαζιά, σε λίγο στην ουρά για να μπούμε στο σπιτάκι του Άι-Βασίλη.

Η κατάσταση στην Παιδεία και στην Υγεία δεν είναι καινούρια ούτε την έφερε μαζί του ο Τσίπρας. Αυτό, όμως, που έγινε πιο αισθητό τώρα, είναι η παραίτηση, η ησυχία, το στωικό στρίμωγμα στην ουρά, η αποδοχή ότι θα σε κλέψουν, θα σε δείρουν, ότι ο ψευτο-αναρχικός θα σου αφήσει σημείωμα να απομακρύνεις το αυτοκίνητό σου επειδή αυ΄το το Σάββατο «το καίνε» τα παιδιά.

Η ιστοσελίδα kathimerinotita.gr, πάντως, όπου μπορεί κάθε πολίτης να πει τον πόνο του και ο πόνος του να φθάσει στην αρμόδια για τον πόνο του υπηρεσία, βρίσκεται σε φάση ολικού ανασχεδιασμού.

Και αυτή ήταν η άχρηστη πληροφορία της ημέρας.

Γαλανιάδη Εύα

arcadiaportal.gr