Συνεργασία

Πέμ, 07/03/2019 - 19:26
Image

Από τα μαθητικά μας χρόνια έχουμε ακούσει για τα πλεονεκτήματα της συνεργασίας, της ομαδικής προσπάθειας και κατ  επέκταση της αλληλεγγύης. Όλοι τονίζουν τον ευεργετικό τους χαρακτήρα τόσο σε επίπεδο Συλλόγων, Κοινοτήτων, Συνεταιρισμών, όσο και σε επίπεδο Κρατών. Ο Αθηναίος φιλόσοφος, Αντισθένης είχε υποστηρίξει: « Αυτοί που σαν αδέλφια ενώνονται για ένα κοινό σκοπό, πιο δυνατοί κι από τα απόρθητα κάστρα στέκουν»

Οι Έλληνες ως γνωστόν είμαστε ένας λαός δύσκολος στη συνεργασία. Ιδού τι είχε πει ο αείμνηστος πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τσάτσος σε μήνυμά του για το νέο χρόνο, το 1978, αναφορικά με τα βαθύτερα αίτια που σε όλες τις περιόδους της Ιστορίας οδήγησαν στα μεγάλα επιτεύγματα και στα μεγάλα ολισθήματα μας. «Τρείς νομίζω είναι οι κύριες ρίζες του κακού:

Δεν συμπαθούμε την ομαδική πειθαρχημένη δουλειά, ενώ μας ταιριάζει η ατομική δραστηριότητα, που φθάνει στα όρια του αντικοινωνικού εγωισμού.

Μας σαγηνεύουν οι ακραίες επιδιώξεις, οι αδιάλλακτες λύσεις και βλέπουμε σαν αδυναμία, σχεδόν σαν ήττα ή ακόμη και σαν προδοσία, το δρόμο της μετριοπάθειας, την ισορροπία του μέτρου επάνω στο οποίο θεμελίωσαν οι μεγάλοι μας πρόγονοι την ιδέα της Αρετής.

Και τέλος, βιαζόμαστε. Απαιτούμε και από τον εαυτό μας και από τους άρχοντες όλα να γίνουν στα χρονικά διαστήματα που σπάνια αρκούν για την ολοκληρωμένη υλοποίηση των σκοπών μας. Θέλομε το γρήγορο αποτέλεσμα. Το θέλομε στριμωγμένο στα όρια της προσωπικής μας ζωής… Βιαζόμαστε και για τις πραγματοποιήσεις αλλά δυστυχώς και για το σχηματισμό των γνωμών μας..»

Επανερχόμενοι στο μείζον θέμα της συνεργασίας θα ήθελα να παραθέσω και την άποψη του Αριστείδη  Κλήμη, συγγραφέα και πνευματικού ηγέτη του Συνεργατισμού στον Αγροτικό Χώρο. « Πιστεύω πως ο συνεταιρισμός μπορεί να βάλει στερεά θεμέλια μόνο επάνω σε ένα βαθύ συνεταιριστικό ήθος, ατομικό και ομαδικό. Ήθος που να οδηγεί τη συμπεριφορά μας με συνέπεια, που να εμπνέει πάντα τον απόλυτο σεβασμό προς τις αρχές και τις επιδιώξεις του Συνεργατισμού, που  θα μας κατευθύνει σε δημιουργική συνεργασία για το κοινό έργο- ανεξάρτητα αν τυχαίνει να βρισκόμαστε στις πρώτες ή στις πίσω θέσεις κατά την εκτέλεση του – στην αλληλεγγύη και την ευσυνείδητη ανάληψη ευθυνών, στη δίκαιη άσκηση του ελέγχου και την πρόθυμη αποδοχή του, στη δημιουργική κριτική, τη μεγαλόψυχη αναγνώριση των ικανοτήτων των συνεργατών μας. Ο συνεργατισμός πρέπει να στηρίζεται στο ήθος που δένει τον εργάτη με το έργο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποσπάται από το άτομό του και να νοιώθει χαρά και περηφάνια για όσα προσφέρει ο συνεργατισμός στα άτομα και το κοινωνικό σύνολο, αυτοδύναμα και αυτόβουλα, με αξιοπρέπεια και ανθρωπιά»…

Ανεξάρτητα από όσα δικαιολογημένα μας καταλογίζουν για την συμπεριφορά μας στα συνεταιριστικά πράγματα, όμως κάθε Έλληνας νοιώθει υπερήφανος από τα επιτεύγματα του πρώτου Συνεταιρισμού στα Αμπελάκια Θεσσαλίας, τον 18 αιώνα εν μέσω Τουρκοκρατίας, όπου τα μέλη του καλλιεργώντας βαμβάκι και χρησιμοποιώντας  το ριζάρι (αυτοφυής θάμνος του οποίου η ρίζα περιείχε χρωστική)  κατόρθωσαν με τη βαφή τους και την υφαντουργία να κατακτήσουν σε λίγο ολόκληρη την ανατολική αγορά ως πέρα στις  Ινδίες.  Η δημιουργική ιδέα διαφορετική από εκείνη που διοικούσε τα επαγγελματικά σωματεία της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, γεννήθηκε από την αντίθεση στο Οθωμανικό φορολογικό σύστημα που ήταν άδικο. Για να θεραπευτεί  το άδικον του συστήματος, οι Αμπελακιώτες σκέφθηκαν πως οι γαιοκτήμονες, οι τσιφλικούχοι και οι πλούσιοι θα έπρεπε να προσφέρουν στην Κοινότητα την ακίνητη και κινητή περιουσία τους, ενώ οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι γυναίκες, τα παιδιά από ορισμένη ηλικία και οι γέροντες από κάποιο όριο υποχρεώθηκαν να προσφέρουν τα εργατικά χέρια για την εντατική πρόοδο της Γεωργίας και της Υφαντουργίας. Σύντομα εξαφανίστηκε η φτώχεια και η δυστυχία, ενώ η αποδοτική  εξαγωγή  των προϊόντων  οδήγησε στην ίδρυση εμπορικών Υποκαταστημάτων στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Από τα κέρδη των πιο πάνω εξαγωγών έγιναν πολλά κοινωφελή έργα στα Αμπελάκια και ανέβηκε σε υψηλό επίπεδο η κοινωνική ζωή. Έτσι άνθησε και το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Αμπελακίων που πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στην ανάσταση της ελληνικής γλώσσας και κατόρθωσε να εκδώσει στα 1804 το περίφημο λεξικό του Άνθιμου Γαζή.

Η σημερινή κατάσταση των Συνεταιρισμών είναι γνωστόν πως είναι δύσκολη. Και βέβαια τούτο οφείλεται μερικώς και σε αντικειμενικά δεδομένα αλλά κυρίως  στις συχνές αλλαγές της Νομοθεσίας με ιδεοληψίες, προκαταλήψεις  και  στην παρέμβαση  των κομμάτων . Όμως και σήμερα υπάρχουν Συνεταιρισμοί που ξεχωρίζουν για τα θετικά τους οικονομικά αποτελέσματα και την ποιότητα τους σε υπηρεσίες και προϊόντα. Γιατί πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με οράματα και ανιδιοτέλεια για προσφορά και δημιουργία.

Ζώντας την έντονη οικονομική κρίση που περνά η  Χώρα, μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις για την ανόρθωση της είναι η ομαδική προσπάθεια. Όταν τα μεγάλα οικονομικά σχήματα συνεχώς γιγαντώνονται και ο ανταγωνισμός γίνεται πιο οξύς δεν υπάρχει άλλη λύση παρά η συνεργασία των  οικονομικά ασθενέστερων για την αντιμετώπιση των νέων καταστάσεων. ¨Όπως υποστηρίζει πρόσφατα και η Ελένη Αρβελέρ, «Πρέπει να μάθουμε όλοι και να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχουν πια μονήρεις ευφυΐες , μόνο η ομαδική έρευνα και δουλειά μπορούν να μας κάνουν να προχωρήσουμε περισσότερο από το στάδιο που βρισκόμαστε κάθε φορά. Ομαδική δουλειά, συνεχής επιμόρφωση, ευελιξία και προσαρμογή στα καινούργια πράγματα»

                           ΤΥΡΟΒΟΛΑΣ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

                   ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΓΕΩΠΟΝΟΣ  ΑΤΕ       

Tags

Προσθήκη νέου σχολίου

Plain text

  • Δεν επιτρέπονται ετικέτες HTML.
  • Αυτόματες αλλαγές γραμμών και παραγράφων.
  • Οι διευθύνσεις ιστοσελίδων και οι διευθύνσεις email μετετρέπονται σε συνδέσμους αυτόματα.
katafigio